Այս հանդիպումն իսկապես մեկ այլ վայրում չէր կարելի կազմակերպել. թե´ տարին էր խաչատրյանական, թե´ առիթը:

Կարծես երեկ էր: Ավելի ստույգ` անցյալ դարի 70-ականներին:

1922 ԹՎԻ հունվարի 25-ն էր: Հայաստանի պառլամենտի հիմնանորոգված շենքի դահլիճի բեմահարթակին ալեզարդ Իսահակ ԱԼԻԽԱՆՅԱՆԻ հետ հայտնվեց երիտասարդ ռեժիսոր ԼԵՎՈՆ ՔԱԼԱՆԹԱՐԸ և ազդարարեց. - Հայաստանի Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության առաջին պետական թատրոնը հայտարարում եմ բացված:

Մեր պատանեկության 84-ամյա թատրոնում մասնակցում եմ դերասանուհի, թատերական մանկավարժ Արև ՍԱՆԹՐՈՍՅԱՆԻ հոբելյանական հանդիսությանը: Երախտագիտության ինքնաբուխ պոռթկումով միահյուսվում են հոր` ԵՊՀԹ հարուստ տարեգրության անզուգական կերտողներից մեկի` ՀՀ ժողովրդական արտիստ Պարույր Սանթրոսյանի մեկդարյա և դստեր վեցտասնամյա ծննդյան տարեդարձները: