Դժվար է սահմանափակ տողերում բացատրել, թե ինչպե՞ս 48 տարի առաջ ցեղասպանության և բռնագաղթի ենթարկված մեր ժողովրդի երիտասարդ սերունդը  որոշեց իր նախնիների անավարտ պայքարի ծանր բեռը վերցնել իր ուսերի վրա: Իր բնօրրանից տեղահանված, տարագիր ժողովուրդ, որն իր օրինապահության, աշխատասիրության, ստեղծագործության և արարչության ի պատասխան, աշխարհի՝ այսպես կոչված աջ ու ձախ միջազգային հանրության կողմից ստացել էր միայն հեգնանք, լավագույն դեպքում՝ անտարբերություն և անտեսում:

 

Օտար ափերում հասակ առած սերունդ, որ վճռել էր իր ժառանգած օտարամոլությունը վերածել ինքնուրույնության, հնազանդությունը՝ ըմբոստության, օրինապահությունը՝ պահանջատիրության, սիրողականությունը՝ արհեստավարժության և հետևողականության, իսկ անձնական շահը՝ հավաքական և ազգային շահի նկատմամբ հանձնառության: Սերունդ, որ Հայրենիքը չտեսած՝ պատրաստ էր զոհվել հանուն Հայրենիքի: Ա՛յս էր ելակետը ՀԱՀԳԲ ռազմա-քաղաքական կազմակերպության և նրա շուրջ միավորված երիտասարդության հավատամքը, որ իրենց ստանձնած պատասխանատվությամբ և վճռորոշ քայլով, գրի և զենքի եզակի համատեղությամբ՝ Հայկական անտեսված, մոռացված և ծաղրի ենթարկված հարցը՝ տասնյակ նահատակների գնով իրականացած հարյուրավոր ռազմական գործողությունների, քաղաքական պայքարի եւ համաձայնությունների ու տարբեր լեզուներով ծավալած քարոզչական արշավի շնորհիվ վերածեցին արդիական քաղաքական հարցի:

 

1975 թվականի հունվարի 20-ին, Սփյուռքում սկիզբ դրված պայքարին, հաջորդեցին 1988 համազգային շարժումը, ապա Անկախությունը, Արցախյան ազատամարտի հաղթանակը: 

 

Ռազմական փառահեղ հաղթանակին հաջորդեց ավելի քան երկու տասնամյակ տնտեսական, քաղաքական և բարոյական անկումը, ՀՀ վերնախավի սեփական ժողովրդից օտարացումը, պետական և ազգային շահի ստորադասումը՝ օտարամոլությունը, դասալքությունն ու արժեքային համակարգի համատարած փլուզումը, Հայաստանի հայաթափումը: 

 

2018 թվականի համաժողովրդային շարծումը եկավ վերջնական կործանումից փրկելու Հայաստանը, երկրում նոր ծիլեր նետեց սեփական ժողովրդի նկատմամբ խոնարհումը, օրենքի գերակայությունը, զինվորի և ուսուցչի նկատմամբ հարգանքը: Սակայն աշխարհաքաղաքական մեծ շահերին ենթակա մեր նորանկախ երկիրը, 2020 թվականի սեպտեմբերին ոչ այնքան անսպասելի, վեց պետությունների աշխարհաքաղաքական շահերի համատեղ և առանձին համաձայնությունների թիրախը հանդիսացավ՝ որ Արցախի և ազատագրված տարածքներից այն կողմ նպատակադրել էին նաև գերեվարել Հայկական պետականությունը և կործանել նրա տարածքային ամբողջականությունը:

 

Այսօր, ՀԱՀԳԲ-ի հիմնադրման 48-րդ և ՀՀ անկախության 32-րդ ամյակներին, մեր պետականությունը դիմագրավում է բախտորոշ մարտահրավերներ: 

 

Ողբալու պահը չէ, այլ մեր սեփական պատմությունից եւ սխալներից դասեր քաղելու, արթնամտության, շրջահայացության, լուռ աշխատանքի, ճգունության, ի հարկի անտեղիտալի խիզախությամբ մարտնչումի:

 

Ինչպես մեր նախկին կոչով նշել էինք, նոր կացության՝ 2020 թվականի պատերազմի հետեւանքով ստեղծված պայմաններում, Երևանը, Ստեփանակերտն ու Սփյուռքը պետք է գործեն ապակենտրոն սակայն ներդաշնակ: Պետք է գիտակցել և սկզբունք ընդունել, որ Երևանը ազգային իղձերի և Հայկական պետականության և ինքնիշխանության կենտրոնն է՝ հայության սիրտը: Այս հարցին առարկելը և երկրորդ տեսությունների ասպարեզ նետելը, օտարին ծառայություն՝ սեփական պետության դեմ դավաճանություն ենք համարում:

 

Մեր համոզումով ողջ հայությունը պետք է ունենա մեկ սկզբունք՝ ՊԵՏԱԿԱՆԱՄԵՏՈՒԹՅՈՒՆ: Արցախահայությունն ու Արցախի քաղաքական առողջ ուժերն առաջինն իրե՛նք պետք է դատապարտեն արցախյան ծագումով Հայաստանի Հանրապետությունն ու Արցախը թալանած, օտար ուժերից կախվածության, ոչնչացման եզրին հասցրած, եվրոպաներում և ամերիկաներում իրենց ու իրենց ընտանիքների բարօրությամբ զբաղված տարրերին: Իսկ սփյուռքում իրենց բուն առաքելության մեջ ձախողած ավանդական կուսակցությունները, մտային մարզանքներով և դատարկամիտ հորդորների փոխարեն ունեն գլխավոր առաքելություն՝ աջակցել հայրենի ժողովրդի կողմից ընտրված պետականությանը՝ անկախ նրանից, թե որ քաղաքական ուժին է վստահվել իշխանությունը: Այս սկզբունքը ելակետ ունենալով՝ ողջունում ենք Սոցիալ Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության ցուցաբերած պետականամետ վարքագիծն ու քաղաքականությունը: Ողջունում ենք նաև Ռամկավար ազատական կուսակցությանը, թեև տատանում է իր հայտարարած պետականամետության համարժեք կեցվածք դրսևորելուց և մանավանդ հապաղում է իր շարքերից հեռացնել կուսակցության անունով ներկայացող պատեհապաշտ եւ շահամոլ տարրերին: Նույնպես ողջունում ենք ՀՅԴ-ի հայրենանվեր այն տարրերին, ովքեր ընդդիմացան իրենց կուսակցության վերնախավի հայրենադավ և հակապետական քաղաքականությանը և,, հավատարիմ իրենց սկզբունքերին, շարունակում են աջակցել ՀՀ պետականությանը: Ինքնակազմակերպման կոչ ենք ուղղում Սփյուռքի մեծամասնությանը՝ բոլոր կառույցներից դուրս մեծամասնություն կազմող հայությանը, հիշեցնելով, որ հայության ամենամեծ հարստությունը մարդկային ներուժն է իսկ ինքնակազմակերպումը՝ այդ ներուժի մարմնավորումը:

 

Աջակցություն ենք հայտնում ժողովրդի կողմից ընտրված ՀՀ պետականությանը, անկախ այն բանից, թե այս պահին կամ վաղը որ քաղաքական ուժն է ստանձնելու իշխանությունը, կոչ ուղղելով՝ երկրում անցնող 30 տարիների համակարգային ու համատարած թալան, անօրինականություն և անարդարություն գործած տարրերին պատասխանատվության ենթարկելու հարցում ցուցաբերել արմատականություն, հաստատել ներքին կայունություն, որը արտաքին սպառնալիքներին դիմակայելու նախապայմանն է, իսկ Սփյուռքի նկատմամբ խոսքից անցնել գործի, մշակել ծրագրեր, Սփյուռքի հետ աշխատող կառույցը համալրել սփյուռքի հարցերին քաջատեղյակ կադրերով, Սփյուռքի անտեսված, ձուլման եզրին կանգնած միլիոնավոր հայերին փրկելու, պետականամետ ազգի մասնիկի վերածելով:  

 

Ինչ վերաբերում է մեր գործունեությանը, վերահաստատենք, որ մենք գործել և գործում ենք ինքնուրույն, առանց երբեք ներքաշվելու ՀՀ քաղաքական ներքին գործընթացներին, երեկ՝ ազգային, իսկ այսօր պետական շահը ամեն բանից վեր դասելով, շարունակելու ենք նույն սկզբունքով ծառայել՝ նույն նպատակին, գիտակցելով, որ Արցախի, Նախիջևանի և Արևմտյան Հայաստանի ազատագրման գլխավոր գրավականը հզոր Հայկական պետականությունն է։

 

ՀԱՀԳԲ-ի հիմնադրման 48-րդ և ՀՀ անկախության 32-րդ ամյակներին, խոնարհվում ենք մեր բոլոր զոհերի՝ Համիդյան ջարդերի, Մեծ եղեռնի, Սարդարապատի, 1937-ի, մեր և մյուս պայքարող կազմակերպությունների, Արցախյան ազատամարտի և ՀՀ պետականությունը պաշտպանող բոլոր անմահ նահատակների և զոհերի հիշատակի առջև:

 

Կասկած չունենանք, որ շնորհիվ մեր արթնամտության մենք կկարողանաք խուսափել անակնկալներից ու հավանական հարվածներից, իսկ տարածաշրջանային ու միջազգային զարգացումներին ի հետևանք մեր թշնամիներին և մեզ թիկունքից հարվածած այսպես կոչված բարեկամներին սպասում է ներքին ու արտաքին տագնապներ ու անկայունություններ:

 

Վստահենք սեփական ուժին ու հավատանք, որ վերջնական հաղթանակը անկասկած Հայաստանին և հայությանն է պատկանում:

 

 

Հայաստանի Ազատագրության

Հայ Գաղտնի Բանակ

 

20 հունվարի 2023թ.