ՀՀ քննչական կոմիտեն երեկ տեղեկացրեց, որ ՀՀ-ում Եվրոպական միության պատվիրակության կողմից հատկացված դրամաշնորհի գումարներից առանձնապես խոշոր չափերի հափշտակություն է կատարվել, ինչի առիթով հարուցվել է քրեական գործ, կաՆձերբակալվածևհետախուզվողներ:

ԵՄ-ի դրամաշնորհների  հափշտակության մասին առաջին տեղեկատվությունը հրապարակվեց 2016-ին: Ընդ որում՝  սկզբնական տեղեկատվությունը բավական սուղ էր.տրվում էր  ընդամենը 15 հոգու անուն, որոնք յուրացրել են դրամաշնորհները:

Հիշեցնենք, որ 2008-2014 թվականներին ԵՄ-ն Հայաստանին տրամադրել է ավելի քան 240 միլիոն եվրո դրամաշնորհ: Ասել է թե՝նշված քրեական գործի նյութերում հափշտակված գումարները ոչ թե հազարներ, այլ գուցե միլիոնավոր եվրոներ են:

Դատելով  տեղեկություններից՝ պարզ է դառնում, որ եղել է կոռուպցիոն շղթա, քանի որ այս ամենն իրականացվել է ՀՀ-ումԵվրոպականմիությանպատվիրակությանդրամաշնորհայինծրագրերիհամակարգողՄարինեՊապյանիգլխավորությամբ: Այսինքն՝ «ներսի»  մարդու աջակցությամբ կարողացել են ԵՄ-ի գումարների արտահոսք կազմակերպել:  Եվս մեկ ուշագրավ փաստ: Ըստշրջանառվող վարկածների՝  հետախուզվողներից երկուսը  կառավարության նախկին անդամներ են: Մեկն աշխատել է վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանի, մյուսը՝ ՊԵԿ նախկին նախագահ, ահռելի ունեցվածք դիզած  Հովհաննես Հովսեփյանի  օրոք: Վերջին հանգամանքը նոր հարց է առաջացնում՝ արդյո՞ք  ԵՄ-ի գումարների թալանողները չեն ունեցել քաղաքական  «տանիք»ու հովանավորներ: Եվ վերջապես, ԵՄ-ի նախկին դեսպան Տրայան Հրիսթեան մի ՞թե այս ամենի մասին տեղյակ չի եղել:  Հուսանք՝ քննությունը  կտաայս հարցերի պատասխանները:

Դրամաշնորհների հափշտակումը նորից արդիական դարձրեց ՀՀ-ում ՀԿ-ների գործունեությունն ու թափանցիկությունը: Բանն այն է, որ  դրամաշնորհներ ստացող  ՀԿ-ների մեծ մասը  պատշաճ  չի ներկայացնում իր տարեկան հաշվետվությունը, կամ եթե ներկայացնում է, ապա անգլազելու տարբերակով ու միայն իր պատվիրատուներին: Մինչդեռայս ամենի  պատճառով ստվեր է ընկնում նաև  բարեխիղճ, օրենքի տառը պահպանող ՀԿ-ների  վրա, և«թացը խառնվում է չորին»՝տպավորություն ստեղծելով, թե հասարակական գործունեություն ծավալելն ընդամենըփող կորզելու միջոց է:

Պետությունը կարո՞ղ է Հայաստանում արգելել  դրսից ֆինանսավորվող այն ՀԿ-ների գործունեությունը, որոնք ազգային նկարագիր են խաթարում ու չեն բխում պետության, ժողովրդի շահերից: Կարծում ենք՝կարող է, եթե քաղաքական կամք դրսևորի:Բայց եթե նույն՝դրսի աղբյուրներից սնվում է  նաևպետական ապարատը, եթե այսօր  դրամաշնորհներով  հասարակական գործունեություն ծավալող կառույցները նաևաշխատատեղերի հարց են լուծում,  ուրեմն մեր պետություննի՞նչ տրամաբանությամբ գնա այդ քայլին: 

Այսուհանդերձ, եթե ՀԿ-ն ֆինանսավորվում է  մայդանային տրամադրություն սերմանելու,  այս կամ այն քաղաքական ուժի հանդեպ հանրային բացասական տրամադրություն  ներարկելու, երբեմն էլ մեր արժեահամակարգին խորթ  երևույթներ քարոզելու համար, ապա պետությունն արդեն պե՛տք է, պարտավո՛ր է լրջորեն մտահոգվել և գործնական քայլեր ձեռնարկել՝ դրանք կանխելու ուղղությամբ: