Հզոր պետություններն իրենց բյուջեների զգալի մասն ապահովում են մահաբեր զենքերի վաճառքից, որոնք ձեռք բերելու համար որոշ ուժեր ո՛չ գումարներ են խնայում, ո՛չ էլ օրինական կամ ապօրինի կապեր: Հենց միայն այն հանգամանքը, որ ահաբեկչական խմբավորումների ձեռքին այսքան հզոր զինատեսակներ են հայտնվում, պերճախոս վկայությունն է, որ այսպես շարունակելը համամոլորակային աղետ կբերի: Դա չեն կարող չնկատել նաև միջազգային կառույցներում, որոնք գոնե խոսքով ու որոշակի քայլերով փորձում են դրա առաջն առնել: Մայիսի 22-ին խնդիրը քննարկվել է ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում:

 

Կառույցի գլխավոր քարտուղար Անտոնիու Գուտերեշը ԱԽ-ում առաջարկել է ձեռնարկել մի շարք որոշակի քայլեր, որոնք նրա կարծիքով՝ հնարավորություն կտան զինված բախումների դեպքում կրճատել զոհերի թիվը խաղաղ բնակիչների շրջանում: Նրա հանձնարարականներից մեկն է՝ դադարեցնել զենք մատակարարել այն երկրներին, որոնք խախտում են մարդու իրավունքները և միջազգային մարդասիրական իրավունքը:

 

Գլխավոր քարտուղարը հրապարակել է ՄԱԿ-ի ձեռք բերած տվյալները, որոնց համաձայն այսօր մարդասիրական օգնության կարիք ունի 128 մլն մարդ, իսկ ավելի քան 65 մլն մարդ հակամարտությունների պատճառով զրկվել է տունուտեղից:

 

- Անցած տարի ՄԱԿ-ը 26 հազար մարդու զոհվելու և վիրավորվելու դեպքեր է արձանագրել հակամարտությունների մեջ ներքաշված վեց երկրում՝ Աֆղանստանում, Կենտրոնաֆրիկյան Հանրապետությունում, Կոնգոյի Ժողովրդավարական Հանրապետությունում, Սոմալիում և Եմենում,- նշել է Գուտերեշն ու շեշտել, որ դրա կեսից ավելին միայն Աֆղանստանում է եղել: 

 

Որոշակի հանձնարարականներ տալով՝ Գուտերեշն ասել է, թե դրանք հնարավորություն կընձեռեն վերջ տալ անպատժելիության մթնոլորտին, որը բնորոշ է արդի հակամարտություններին: 

 

Միջազգային կառույցի ղեկավարը Անվտանգության խորհրդին ու նրա անդամ բոլոր պետություններին կոչ է արել լրջորեն կշռադատել այս գործնական միջոցառումները և հատկապես նշել է, որ ՄԱԿ-ի ԱԽ-ի անդամների միջև առկա քաղաքական տարաձայնությունները չպետք է խանգարեն, որ նրանք քաղաքացիական անձնաց պաշտպանելու քայլեր ձեռնարկեն: 

 

- Սա կենսականորեն անհրաժեշտ է կյանքեր փրկելու համար, ինչպես նաև նրա համար, որ մենք մարդ մնանք,- ասել է Գուտերեշը:

 

Նրա նշած ցանկում, ճիշտ է, մեզ ոչնչացնելու միտված պատերազմ վարող Ադրբեջանը չկա, սակայն երբ խոսվում է անպատժելիության վտանգների, մարդու և միջազգային մարդասիրական իրավունքները խախտելու անթույլատրելիության մասին, անհնար էր չհիշատակել այդ պետությունը: 

 

Ստացվում է՝ միջազգայինները կամ անտեղյակ են ադրբեջանական վայրագություններից (ինչը գործնականում անհնար է), կամ չեն ուզում դատապարտել ու կանխել նրա ռազմատենչությունը: Պատճառների մասին ենթադրությունները դարձյալ դեպի նավթադոլարներ են տանում: