Քիչ ժամանակ է մնացել տարվա ավարտին: Ինչպես ասում են` աննկատ, շտապելով անցավ տարին ու արդեն հավակնում է դառնալ պատմություն:

Հովհաննես Չեքիջյան_85 «Թվում է, թե Հովհաննես Չեքիջյանի ձեռքերը հպվել են մարդկային ձայնի դեռևս չհայտնագործված մի գործիքի: Այդ ձեռքերը մեզ ստիպեցին լսել գործիքների արքայի` երգեհոնի հնչողությանը շատ մոտ ինչ-որ մի բան:

Բագրատունյաց արքայական տոհմից սերող Կարեն Սմբատյանի բնատուր ձիրքը «չհասցրեց» մասնագիտանալ ընդունված պատկերացումների համաձայն: Նկարչական որոշակի հմտությունն արդեն նկատելի էր 1948-ին, առաջին կուրսում արված յուղաներկ նատյուրմորտում:

ԳՐԱԿԱՆ երկերում հեղինակի կերտած հերոսներին զգալն ու ներկայացնելը խիստ պատասխանատու է, դժվար: Համարձակությունս չի բավարարում վերցնել գրիչը, այսուհանդերձ վերցնում եմ... Խոսքս Մուշեղ Գալշոյանի` Մեծն Կոմիտասին նվիրված խոսուն պատմվածաշարի մասին է:

Զրույց ՀՀ ժողովրդական արտիստ Երվանդ ՄԱՆԱՐՅԱՆԻ հետ - Ինչպիսի՞ երեխա էր Երվանդ Մանարյանը: - Ութ տասնամյակ անց մանրամասն հիշել մանկությունը` դժվար է:

ԱՐԺԱՆԱՊԱՏԻՎ ԱՊՐԵՑՆԵՆՔ «ՊԱՊԻ» ԹԱՏՐՈՆԸ Անկախական, ազգային-ազատագրական պայքարի դժվարին, առերևույթ հակամշակութային օրերին ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Սոս ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ խենթ նվիրումով լծվել էր Համազգային թատրոնի հիմնարկեքին: Մինչևիսկ մոլի թատերասերներն էին թերահավատությամբ ընդունում հեղաբեկումնային արտասովոր բարդ հասարակական -քաղաքական իրադրության պայմաններում մի նոր թատրոնի կենսունակությունը:

Ամենքիս է հայտնի, որ անկեղծությունն այսօր գրոշի արժեք ունի: