«Մոր վառած ջահը մարել չի լինի»
Վարդիթեր ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ մեկն է մեր հայրենակիցներից, ով հանգամանքների բերումով շատերի նման հանգրվանել է օտար ափերում։ Հայրենիքի, հարազատների կարոտը նա հաճախ ստեղծագործություններով է փարատում։ Եվ գողտրիկ չափածո մի հույզ էլ ծնվել է Մայրության ու գեղեցկության տոնի առթիվ։
Մայրական
Մայրական սիրտը պեղել չի լինի,
Մայրական հոգին շեղել չի լինի,
Մայրական միտքը կարդալ չի լինի,
Մայրական գիրքը թերթել չի լինի:
Մայրական խիղճը դավել չի լինի,
Մայրական աչքը փակել չի լինի,
Մայրական ճիշտը հերքել չի լինի,
Մայրական վիշտը մեղմել չի լինի:
Մոր աղերսանքը մերժել չի լինի,
Մոր վառած ջահը մարել չի լինի,
Մոր բացած ճամփան փակել չի լինի,
Մոր տառապանքը հաշվել չի լինի:
Մայրական սերը չափել չի լինի:
Մայրական սուրբ սիրտ՝ անբիծ, անաղարտ,
Քո մաքրությունը կեղծել չի լինի,
Մայրական հոգու հրճվանք ու բերկրանք՝
Ուրախությունդ չափել չի լինի,
Մայրական կորով ուժեղ, աննահանջ,
Համառությունդ կքել չի լինի,
Մայրական նուրբ ձեռք՝ գրկող, փայփայող,
Քո քնքշությունը փոխել չի լինի։
Մայրական ժպիտ՝ արևից էլ տաք,
Քո ջերմությունը չափել չի՛ լինի։
Մայրական վեհ գիրկ՝ աշխարհի բոլոր
վայելքներից թանկ,
Նեցուկ, ապավեն, վերջին հանգրվան,
Հավատարմության ամրոց անառիկ,
Վստահությունդ շարժել չի լինի։
Մայրական օրհնանք՝ բարի, իմաստուն,
Քո մեծ խորհրդին հասնել չի լինի,
Մայրական մեծ սիրտ՝ հանդուրժող, ներող,
Համբերությանդ հատնել չի լինի։
Մայրական հոգու բաղձանք, երազանք,
Քո նվիրումին հասնել չի լինի,
Մոր ու զավակի մտերմությանը,
Նրանց ջերմ սիրուն, հավասարվելը
Հաստա՛տ չի լինի: