Գործադիրը երեկ հավանության է արժանացրել ծխելու դեմ պայքարի ռազմավարությունը և դրանից բխող՝ 2017-2020 թթ. միջոցառումների ծրագիրը: Ռազմավարությամբ կնախանշվեն ծխելու դեմ պայքարի գերակայությունները՝ ուղղված ծխախոտի իրացման, սպառման օգտագործման սահմանափակումների սահմանմանը: Որոշման նպատակն է պահպանել բնակչության առողջությունը և նվազեցնել ոչ վարակիչ հիվանդությունների առաջացման ռիսկը՝ կրճատելով ծխախոտի օգտագործման տարածվածությունը:  

 

Եթե անկեղծ՝ մարդասիրական որոշում է. Կառավարությունը մտահոգ է ազգաբնակչության առողջության պահպանմամբ: Բայց մի՞թե այս ձեռնարկման հեղինակները հավատում են, որ հարկային օրենսդրության վերանայմամբ, օգտագործման համար արգելված վայրերի ընդլայնմամբ, իրազեկման արդյունավետ գործիքների մշակմամբ և նմանատիպ այլ քայլերով հասնելու են  իրենց իսկ ակնկալած արդյունքներին: Ավելի կոնկրետ՝ ինչպես առողջապահության նախարարն է նշել ՝ ծխախոտի օգտագործման տարածվածության նվազեցում (տարեկան 1,5-2 %-ով), 15 և բարձր տարիքի տղամարդկանց շրջանում ծխախոտի օգտագործման տարածվածության ընթացիկ ցուցանիշի հարաբերական  կրճատում՝ մինչև 10%-ի չափով, երկրորդային ծխի ազդեցության նվազեցում, ինչը կնպաստի արյան շրջանառության համակարգի հիվանդություններից, չարորակ նորագոյացություններից, թոքերի քրոնիկ  օբստրուկտիվ հիվանդություններից և շաքարային դիաբետից ընդհանուր և վաղաժամ մահացության կրճատում 5%-ով:

 

Ֆեյսբուքյան օգտատերերից մեկը, գուցեև հումորով, բայց իրատեսորեն ծխելու դեմ պայքարը համեմատել էր կոռուպցիայի դեմ պայքարին: Հար և նման սիզիֆյան կոչվող՝ չվերջացող, հոգնեցուցիչ և, որ ամենավհատեցնողն է՝ անարդյունք աշխատանք:

 

Ով-ով, բայց առողջապահության նախարարը բոլորից լավ գիտե, որ ցանկացած ախտ հիմնովին բուժելու համար նախ դրա հարուցիչներն են վերացնում: Ամենաարդյունավետն, իհարկե, կանխալգելումն է, որի մասին խոսելն անգամ ժամանակավրեպ է: Իսկ մեզանում ծխելու այսքան տարածվածության պատճառների դեմ ո՞վ և ե՞րբ է պայքար ծավալելու: Մանավանդ՝ պաշտոնական վիճակագրությունը թե՛ կանոնավոր, թե՛ անկանոն ծխողների թվի անշեղ աճ է արձանագրում․ եթե 2012-ին Հայաստանում ամեն օր ծխախոտ էր օգտագործում բնակչության 23 տոկոսը, ապա 2016-ին այդ թիվը կազմել է 26.2 տոկոս: Աճել է նաև ոչ ամեն օր ծխողների թիվը, և ոչ ոք չի կարող երաշխավորել արատավոր այդ սովորույթի դեմ պայքարի հաջողությունը, քանի դեռ չի փոխվի մեր կենսակերպը:

Այսպիսի մի կետ է ամրագրված ռազմավարության մեջ.

 

-  Հայաստանի Հանրապետությունում ծխախոտի օգտագործման հետևանքով առողջությանը հասցված վնասների տվյալների ու մասշտաբների վերլուծության, հիմնական գործոնների, պատճառների բացահայտման և համաճարակաբանական հսկողության արդյունավետ գործընթացի իրականացում:

 

Բայց չէ՞ որ ծխախոտով ոմանք նաև իրենց քաղցն են հագեցնում, շատերը՝ նյարդային լարվածությունն են մեղմում: Ո՞վ կարող է պնդել, որ թերսնվածությունն ու սոցիալական խնդիրների սարդոստայնում հայտնվածի նյարդային պրկումները ծխելուց ավելի քիչ վտանգ են ներկայացնում:

 

Ծխախոտի գնի թանկացմամբ դրա սպառումը նվազեցնելու հույսերը ևս իրատեսական չեն: Ավելին, դրանով է՛լ ավելի մեծ վտանգի հանդիման կհայտնվեն ծխողները՝ ստիպվելու են էժանագին ծխելիք գտնել. Իսկ մատակարարներ, հաստա՛տ, կգտնվեն: