Լավ, իր քաղաքացու գոնե առաջնային բուժօգնության ծա՞խսն էլ չի ուզում ստանձնել պետությունը: Մի՞թե  առողջապահության ոլորտին հատկացվող ֆինանսների արդյունավետ, հասցեական ծախսման դեպքում հնարավոր չէ խուսափել  համավճարի սկզբունքը  կիրառելուց: 

Մինչդեռ ավելի ճիշտ կլիներ՝ մտահոգվել պետական, այսինքն՝ անվճար հիվանդանոցներ ունենալու մասին: Վատառողջ քաղաքացիներով առողջ պետություն և առողջ ապագա չես կերտի:

Օրեր առաջ  ՀՀ ԱՆ աշխատակազմի պետական առողջապահական գործակալության պետի ժամանակավոր պաշտոնակատար Ծաղիկ Վարդանյանը հայտարարեց, որ նախարարությունում  քննարկվում է պոլիկլինիկական ծառայությունների ոլորտում նույնպես համավճար կիրառելու հնարավորությունը: 

Նախարարության աշխատակիցը հավաստիացրեց, որ  փոփոխությունը կլինի միայն որոշ հետազոտությունների մասով ու կվերաբերի ոչ բոլոր սոցիալական խմբերին: 

Համավճարը  բուժծառայության դիմաց պետության և քաղաքացու համատեղ փոխհատուցումն է:

 

Նախարարության աշխատակցի  խոսքով` պոլիկլինիկաները կարիք ունեն  լրացուցիչ ֆինանսավորման: Իսկ այս ծրագրի շնորհիվ  բուժօգնության առաջնային օղակը կզարգանա:

Համավճար կիրառելու սկզբունքը  «նախապատմություն» ունի:  Ամիսներ առաջ առողջապահության նախարար Լևոն Ալթունյանը հայտարարեց, թե պոլիկլինիկաները պետք է ունևոր  խավի համար դարձնել վճարովի: Իհարկե, իշխանական  շրջանակներում  հավանություն տվեցին նախարարի «հանճարեղ» գաղափարին: Բայց ոլորտին քաջատեղյակ իրատեսներն այլ իրողություն փաստեցին՝  ունևորները հիմնականում Հայաստանում չեն բուժվում (Այդ ո՞ր ունևորն իրեն թույլ կտա պոլիկլինիկա գնալ):  

Առողջապահության նախկին նախարար Արարատ Մկրտչյանի խոսքը մեջբերենք.

 

- Պետք է զարգացնել ընտանեկան բժշկությունը, դարձնել մատչելի, որակյալ ու հասանելի:  Դրա համար անհրաժեշտ է հիվանդանոցային բուժօգնությանը տրամադրվող ֆինանսները տալ առաջնային օղակին՝ ինչպես անում են ամբողջ աշխարհում: 

 

Այն,  որ բժշկությունը և ցանկացած ոլորտ ֆինասնավորման կարիք ունի՝ անվիճելի է: Այն, որ  քաղաքացին  պետք է մասնակցի իր երկրի բարեփոխումներին՝ միանշանակ է: Իսկ եթե ծառայությունների գնաճին զուգահեռ  եկամուտների աճ` աշխատավարձերի բարձրացում չի՞ լինում, սիմվոլիկ կոչվող այդ գումարներն արդյո՞ք  է՛լ ավելի չեն ծանրացնում քաղաքացու սոցիալական բեռը: Առանց այդ էլ՝ մարդիկ բժշկի դիմում են ամենածայրահեղ դեպքերում. Պատճառը պարզ չէ՞: