Որ գյուղատնտեսական մթերքի այս տարվա խայտառակ գնաճը արհեստական էր՝ հիմնավորվեց հատկապես վերջին 1-2 ամիսների ընթացքում մայրաքաղաքի թաղամասերում գյուղացիների հայտնվելով: Մինչ այս շուկաներում գյուղացիներին փոխարինող վերավաճառողները իրենց հովանավորների ձայնով լալագին հավաստիացնում էին, թե գյուղացին ժամանակ չունի իր բերքը վաճառել, ու իբր իրենք օգնում են, որ հողագործը չկտրվի հողի մշակման աշխատանքներից (հետո՞ ինչ, որ գյուղացուն ջուր էին չէին տալիս):

 

Ու հենց այս սուտի պատճառաբանությամբ վերացրեցին շուկաները՝ գյուղմթերքի վաճառքի ասպարեզը նվիրելով կրպակներին, սուպերմարկետներին, որոնց տերերը կամ այս բիզնեսի շահառուներն են կամ նրանց ենթակաները: Ինչո՞ւ չէ, այս տարվա վայրի գնաճը գուցե նաևքաղաքական միտումներ ուներ՝ ժողովրդին հիասթափեցնելու նոր իշխանություններից: Սակայն հանվեց գյուղացու մուտքը դեպի շուկա արգելանքը, և թաղամասերում ծայր առավ փողոցային առևտուրը՝ անհամեմատ մեղմելով սուպերմարկետա-կրպակային գիշատիչ գները: Եվ հենց այդ գնանկումն էլ չարացրել է գին թելադրող թալանչիներին, ովքեր սկսել են թաղի բնակիչ «լավ տղերքին» ուղարկել գյուղացիների մոտ՝ սպառնալի տոնով նրանցից պահանջելու հեռանան ու այլևս այդ տարածքում չերևան: Այդպիսի մի միջադեպի ապամա մասնակիցը դառնալով՝ հարցրի «մունետիկ» տղամարդուն. 

 

- Ինչո՞ւ եք վռնդում նրանց. չէ՞ որ վերջապես մատչելի գներ ենք տեսնում:

 

Տղամարդուն չէին նախապատրաստել այսպիսի արձագանքին, և նա, նույն կոպիտ տոնով անկեղծացավ՝ 

 

- Որովհետև խփում են խանութներին, սաղդ սրսնցից եք առնում:

 

- Թող խանութներում էլ էժանացնեն՝ այնտեղից առնենք:

 

- Խի՞ էժանացնեն, պարտք ե՞ն ձեզ…

 

Հետո վաճառող գյուղացիներից մեկն ասաց, թե խանութատերերն իրենց «խոստացել» են, որ առաջիկա ընտրություններից հետո բոլորին «քշելու են իրենց գեղերը»:

 

Փաստորեն շուկան ևս քաղաքականության բաղադրիչն է…

Ճիշտ է, քաղաքակրթության չափանիշներով խրախուսելի չէ փողոցային առևտուրը, բայց նաև գնորդի իրավունքների ոտնահարում չէ՞ նրան իրական շուկայից, անմիջականորեն արտադրող գյուղացուց գյուղմթերք գնելու հնարավորությունից զրկելը: Երևանյան երբեմնի բացօթյա շուկաները (որոնցում մատչելի էին և՛ վաճառատեղերի գները, և՛ մթերքները) վերացնողները գիտեին իրենց գրպանի արժեքը: 

 

Իսկ այսօր, երբ ժողովրդաշահ քայլերի ձգտում է նկատվում, չի կարելի անտեսել այդպիսի շուկաների վերականգնման անհրաժեշտությունը՝ համոզված, որ առանղ միջնորդների շուկան կզսպի նաև խանութների կատաղի գնաճը: Ճիշտ է, շաբաթ-կիրակի օրերին երբեմն ինչ-որ վայրում կազմակերպվում է այդպիսի շուկա, սակայն սպառողը միայն հանգստյան օրերի չէ, որ սնվում է: Բացի այդ՝ բոլոր երևանաբնակները չեն կարող և չպետք է մեկ վայրից գնումներ կատարել:

 

Չմոռանանք, որ շուկա ասվածի գլխավոր նախապայմանը գնորդ-վաճառող փոխհամաձայնությամբ գնագոյացումն է, մինչդեռ արդեն 30-ամյա անկախության տարիներին դա նույնպես դարձել է մի խումբ բիզնեսմենների թելադրանքի միջոց: