Մի քանի ամիս անց Եվրամիությունը կզրկվի իր հզոր անդամներից մեկից՝ Մեծ Բրիտանիայից, սակայն մի շարք երկրներ սպասում են իրենց հերթին, որպեսզի համալրեն տարածաշրջանում երանելի համարվող այդ միության կազմը: Պաշտոնապես ԵՄ անդամության թեկնածուներ են Ալբանիան, Մակեդոնիան, Սերբիան, Չեռնոգորիան և Թուրքիան: Ապրիլի 17-ին Եվրահանձնաժողովն առաջարկել է նրանցից երկուսի հետ արդեն իսկ բանակցություններ սկսել: Խոսքը Ալբանիայի և Հարավսլավիայից անջատված Մակեդոնիայի մասին է:

 

- Եվրահանձնաժողովն առաջարկում է, որ ԵՄ խորհուրդը որոշում ընդունի՝ սկսելու բանակցությունները Ալբանիայի և Նախկին Հարավսլավիայի Մակեդանիա հանրապետության հետ,- արտասահմանյան գործերի և անվտանգության քաղաքականության գծով ԵՄ գերագույն ներկայացուցիչ Ֆեդերիկա Մոգերինիի խոսքերն է փոխանցել «Ֆրանս-պրես» գործակալությունը:

 

Թերևս հեռու չէ նաև այն ժամանակը, երբ ԵՄ դռները կբացվեն Սերբիայի և Չեռնոգորիայի համար: Թուրքիայի պարագայում համարվում է, որ տեսանելի ապագայում դա քիչ հավանական է: Թեև՝ ո՞վ գիտի: Թուրքիան ինքը, որպես այդպիսին, երբևէ չի կարող Եվրոպա դառնալ, այսինքն համապատասխանել այն չափանիշներին, որոնք ԵՄ-ն դնում է անդամ երկրների առջև: Իսկ ահա հետադարձ ընթացքը միանգամայն հնարավոր է: Թուրքիան Եվրոպա չի դառնա, բայց Եվրոպան կարող է հավասարվել Թուրքիայի մակարդակին: Դրա նշաններն արդեն կարծես թե անտեսանելի չեն:

 

Բրյուսելի նպատակն է հետագայում իր թեկնածուների ցուցակում ընդգրկել նաև Կոսովոն: Նրա այդ փափագին խանգարում են ԵՄ 28 երկրներից 5-ը: Այս երկրները այդ ինքնահռչակ միավորը որպես պետություն չեն ճանաչել, ուստի ԵՄ-ն չի կարող պաշտոնապես ընթացք տալ նման ծրագրի: 

Եվրամիությունն այսպիսով նմանվում է հոսող գետի՝ հին անդամները հեռանում են, նորերն են գալիս: Սա, իհարկե, թարմացնող հանգամանք է, քանի որ հոսող գետերը նաև ինքնամաքրվելու հատկությամբ են օժտված:

 

Սակայն, մեկ այլ տեսանկյունից դիտելիս, շեշտադրվում է դրա անկայունությունը: Դե, եթե այս միությունն էլ նախկին ԽՍՀՄ-ի նման ավազների վրա կառուցված հսկայական շենք է, նրա նման էլ կփլուզվի: Կարևորն այն է, որ դրա հետևանքներն աշխարհի համար ավելի տանելի լինեն: