Բողոքելով վարկանիշ չես բարձրացնի Ինքնանպատակ դժգոհություններ
Նա¬խա¬գա¬հի ընտ¬րութ¬յուն¬նե¬րի նախ¬նա¬կան արդ¬յունք¬նե¬րը լիար¬ժե¬քո¬րեն վկա¬յում են հաղ¬թած թեկ¬նա¬ծո¬ւի ա¬ռա¬ջա¬տա¬րութ¬յան ան¬վի¬ճե¬լիութ¬յան մա¬սին: Աս¬վա¬ծից ել¬նե¬լով` կա¬րե¬լի էր հու¬սալ, թե փետր¬վա¬րի 20-ը դառ¬նա¬լու է ներ¬քա¬ղա¬քա¬կան բուռն զար¬գա¬ցում¬նե¬րի եզ¬րա¬փակ¬ման, հե¬տընտ¬րա¬կան նոր շրջա¬փու¬լի սկիզբ: Հա¬մե¬նայն դեպս, ա¬մե¬նա¬շատ քվե¬ներն ստա¬ցած ա¬ռա¬ջա¬տար չորս թեկ¬նա¬ծու¬նե¬րի միջև ե¬ղած տո¬կո¬սա¬յին տար¬բե¬րութ¬յունն այն¬քան մեծ է, որ և ոչ մի հե¬տընտ¬րա¬կան գոր¬ծըն¬թաց (լի¬նի դա հան¬րա¬հա¬վաք¬նե¬րի, թե քվե¬րա¬կութ¬յան պար¬կեր բա¬ցե¬լու տես¬քով) ի¬րե¬րի դրութ¬յու¬նը չի կա¬րող փո¬խել: Դի¬ցուք, Լ¬ևոն Տեր-Պետ¬րոս¬յա¬նին պա¬կա¬սում է շուրջ կես մի¬լիոն քվե` Սերժ Սարգս¬յա¬նին հա¬վա¬սար¬վե¬լու հա¬մար: Ա¬սել է թե` ան¬հաղ¬թա¬հա¬րե¬լի է այն պատ¬նե¬շը, ո¬րի ան¬ցա¬նե¬լիութ¬յու¬նը ա¬մե¬նա¬մար¬դա¬շատ հան¬րա¬հա¬վաքն ան¬գամ չի կա¬րող ա¬պա¬հո¬վել: Հենց այս պատ¬ճա¬ռով էլ հա¬սա¬րա¬կութ¬յու¬նը չի կա¬րո¬ղա¬նում ըն¬կա¬լել Ա¬զա¬տութ¬յան հրա¬պա¬րա¬կում ծայր ա¬ռած շուր¬ջօր¬յա «տո¬նա¬հան¬դես¬նե¬րի» ի¬մաստն ու նշա¬նա¬կութ¬յու¬նը: Թերևս ¬հե¬տընտ¬րա¬կան շար¬ժումն ար¬դա¬րաց¬ված կլի¬ներ, ե¬թե Լ. Տեր-Պետ¬րոս¬յա¬նին ա¬ռա¬ջին տեղն զբա¬ղեց¬րած թեկ¬նա¬ծո¬ւից բա¬ժա¬ներ մեկ-եր¬կու, կամ ա¬մե¬նա¬շա¬տը ե¬րեք, գոնե` մինչ. 10 տո¬կոս: Սա¬կայն հե¬տընտ¬րա¬կան շար¬ժում նա¬խա¬ձեռ¬նել մի ամ¬բողջ ե¬րե¬սուն ու եր¬կու տո¬կո¬սա¬նոց տար¬բե¬րութ¬յու¬նը հաղ¬թա¬հա¬րե¬լու հույ¬սով, ծի¬ծա¬ղե¬լի լի¬նե¬լու չափ ա¬նի¬մաստ է: Ար¬ժե՞ արդ¬յոք նա¬խընտ¬րա¬կան ոչ փոքր ծախ¬սե¬րին է¬լի մի¬լիոն¬ներ հա¬վե¬լել` հի¬մա էլ «վրա¬նա¬յին քա¬ղաք» պա¬հե¬լու հա¬մար: Եվ, վեր¬ջա¬պես, քվեա¬տու¬փերի պա¬րու¬նա¬կութ¬յան ու վա¬ղուց կա¬յա¬ցած ար¬ձա¬նագր¬ված մե¬կիկ-մե¬կիկ հաշ¬վար¬կին ի՞նչ ¬կա¬րող է ա¬վե¬լաց¬նել… տար¬բեր բու¬հե¬րում ծայր ա¬ռած ու¬սում¬նա¬կան գոր¬ծըն¬թա¬ցի պա¬րա¬լի¬զ¬ման փոր¬ձե¬րը և ու¬սա¬նող¬նե¬րի մի հատ¬վա¬ծի` սառ¬նա¬շունչ գի¬շեր¬նե¬րին դի¬մա¬կա¬յե¬լու ճիգե¬րը: ՀՀՇ¬ ա¬ռաջ¬նորդն ակն¬հայ¬տո¬րեն ինչ-որ բա¬ներ շփո¬թում է` մեր ժա¬մա¬նակ¬ներն ուղ¬ղա¬կիո¬րեն զու¬գա¬հե¬ռե¬լով 88-ի հա¬մազ¬գա¬յին զարթոնքի շրջա¬նի հետ: Բայց սա միայն ա¬ռա¬ջին հա¬յաց¬քից: Ի¬րա¬կա¬նում ՀՀՇ¬-ա¬կան հին մե¬թոդ¬նե¬րով Լ. Տեր-Պետ¬րոս¬յանն ու նրա շրջա¬պա¬տը փոր¬ձում են բո¬լոր հնա¬րա¬վոր մի¬ջոց¬նե¬րը գոր¬ծի դնել` պար¬տութ¬յան ի¬րո¬ղութ¬յու¬նը գո¬նե հան¬րա¬յին տրա¬մադ¬րութ¬յուն¬նե¬րում այլ ընկալմամբ «ձևակերպելու» և տ¬ևա¬կան հան¬րա¬հա¬վա¬քա¬յին պայ¬քա¬րի մի¬ջո¬ցով քվեար¬կութ¬յան արդ¬յունք¬նե¬րի` զանգ¬վա¬ծա¬բար կեղծ¬ված լի¬նե¬լու տե¬սա¬կետն ար¬մա¬տա¬վո¬րե¬լու հա¬մար: Այլա¬պես ա¬ռա¬ջին Նա¬խա¬գա¬հը երկ¬րորդ պատ¬վա¬վոր հո¬րի¬զո¬նա¬կանն զբա¬ղեց¬նե¬լու խնդի¬րը լա¬վա¬գույնս լու¬ծել է` զգա¬լիո¬րեն ա¬ռաջ անց¬նե¬լով եր¬րորդ տեղն զբա¬ղեց¬րած Ար¬թուր Բաղ¬դա¬սար¬յա¬նից (ով, ի տարբերություն նրա, մի պահ անգամ չի հեռացել քաղաքականությունից): Ե¬թե «Հաղ¬թե¬լու ենք…» կար¬գա¬խո¬սից ա¬ռա¬ջին Նա¬խա¬գա¬հին ըն¬դա¬մե¬նը մեկ քայլ բա¬ժա¬նեց, ա¬պա եր¬րոր¬դը հա¬մար¬վող ՕԵԿ ղեկավարի ընդվ¬զումն է°լ ա¬վե¬լի անհաս¬կա¬նե¬լի է: Ի¬հար¬կե, գո¬վե¬լի է այն նա¬խա¬ձեռ¬նութ¬յու¬նը, երբ տվյալ թեկ¬նա¬ծո¬ւի թի¬մը քվեար¬կութ¬յան գոր¬ծըն¬թա¬ցում ցու¬ցա¬բե¬րած հետևո¬ղա¬կա¬նութ¬յան արդ¬յուն¬քում անճշ¬տութ¬յուն¬ներ է հայտ¬նա¬բե¬րում և վե¬րա¬հաշ¬վարկ պա¬հան¬ջում: Սա¬կայն, երբ ըն¬դա¬մե¬նը մի քա¬նի սխալ է գտնվում, և նա¬խա¬ձեռ¬նութ¬յունն էլ բնա¬կա¬նաբար արդ¬յունք չի ու¬նե¬նում, այլ բան չի մնում, քան են¬թադ¬րել, որ թեկ¬նա¬ծուն բո¬ղո¬քում է պար¬զա¬պես բո¬ղո¬քած լի¬նե¬լու հա¬մար: Ա. Բաղ¬դա¬սար¬յա¬նը լավ է հաս¬կա¬նում, որ և ոչ մի վե¬րա¬հաշ¬վարկ ի¬րա¬վի¬ճա¬կը չի կա¬րող ¬փո¬խել: Նպա¬տա¬կը հա¬վա¬նա¬բար միայն դժգո¬հելն է, իսկ դրա ա¬նո¬րոշ ար¬տա¬հայտ¬չաձևե¬րը պար¬զա¬պես գա¬լիս են հաս¬տա¬տե¬լու, որ Ա. Բաղ¬դա¬սար¬յա¬նին եր¬րորդ տե¬ղը պար¬զա¬պես չի բա¬վա¬րա¬րում: Նրան չի գո¬հաց¬նում նույ¬նիսկ այն փաս¬տը, որ Դաշ¬նակ¬ցութ¬յու¬նից (ե¬թե նույ¬նիսկ հաշ¬վի չառ¬նենք մյուս հինգ թեկ¬նա¬ծու¬նե¬րի հան¬դեպ ու¬նե¬ցած շեշ¬տա¬կի ա¬ռա¬վե¬լութ¬յու¬նը) ին¬քը ոչ ա¬վել ոչ պա¬կաս` ե¬րեք ան¬գամ ա¬վե¬լի շատ քվե է ստա¬ցել: Նման ցու¬ցա¬նի¬շը գո¬նե Ա. Բաղ¬դա¬սար¬յա¬նի հա¬մար լուրջ հա¬ջո¬ղութ¬յուն կա¬րե¬լի է հա¬մա¬րել, և խնդի¬րը դարձ¬յալ հո¬գե¬բա¬նա¬կան է` պայմանավոր¬ված պար¬տութ¬յունն ար¬ժա¬նա¬պատ¬վո¬րեն ըն¬դու¬նե¬լ չկարողանալու բարդույթով: Նույն¬քան «ծանր» է նաև «Ոչ անց¬յա¬լին, ոչ ներ¬կա¬յին» կար¬գա¬խո¬սի հե¬ղի¬նակ¬նե¬րի վի¬ճա¬կը: Վեր¬ջին հաշ¬վով ՀՅԴ-ն զի¬ջեց թե° ներ¬կա¬յի, թե° անց¬յա¬լի կողմ¬նա¬կից թեկ¬նա¬ծու¬նե¬րին` ջախ¬ջա¬խիչ պար¬տութ¬յուն կրե¬լով ան¬գամ նոր Հա¬յաս¬տա¬նի ժա¬մա¬ցույ¬ցը միաց¬նել պատ¬րաստ¬վող թեկ¬նա¬ծո¬ւից: Սա լրջա¬գույն ձա¬խո¬ղում է: Մա¬նա¬վանդ, ե¬թե հա¬վե¬լենք նաև, որ ըն¬դա¬մե¬նը մի քա¬նի ա¬միս առաջ կա¬յա¬ցած խորհր¬դա¬րա¬նա¬կան ընտ¬րութ¬յուն¬նե¬րում ստա¬ցած տո¬կոս¬նե¬րի կե¬սից էլ քիչ քվե¬ներ «վաստակեց» ՀՅԴ-ն` փետր¬վա¬րի 19-ի ընտ¬րութ¬յուն¬նե¬րում: Ինչ խոսք, Վա¬հան Հով¬հան¬նիս¬յա¬նի հրա¬ժա¬րականն, էա¬կան ո¬չինչ չի կա¬րող փո¬խել, քա¬նի որ ՀՅԴ-ն շա¬րու¬նա¬կում է իշ¬խա¬նութ¬յան մաս կազ¬մել: ԱԺ փո¬խխոս¬նա¬կի պաշ¬տո¬նը զո¬հա¬բե¬րե¬լը, թերևս, ¬ճա¬նա¬պարհ¬նե¬րից լա¬վա¬գույնն է, քա¬նի որ սույն ներ¬կա¬յա¬ցուց¬չա¬կան գահավորակը զի¬ջե¬լը հաս¬տատ ա¬վե¬լի նա¬խընտ¬րե¬լի է նա¬խա¬րա¬րա¬կան պորտ¬ֆե¬լի¬նե¬րից: Հա¬մե¬նայն դեպս, մինչև նոր կա¬ռա¬վա¬րութ¬յան ձ¬ևա¬վո¬րու¬մը, դրանց «եր¬կա¬րա¬կե¬ցութ¬յան» ե¬րաշ¬խիք¬ներ կան: Փո¬խա¬րե¬նը այս կամ այն կերպ ար¬տա¬հայտ¬վող դժգո¬հութ¬յան ա¬լի¬քի շա¬րու¬նա¬կա¬կա¬նութ¬յան ե¬րաշ¬խիք¬ներն են փոքր: Թե¬պետ ա¬մեն ինչ պարզ է ու կան¬խա¬տե¬սե¬լի: Ե¬թե կա հաղ¬թող կողմ, ու¬րեմն պարտ¬վող¬ներն էլ ան¬հա¬ջո¬ղութ¬յունը պետք է փոր¬ձեն ինչ-որ կերպ հիմ¬նա¬վո¬րել: Մա¬նա¬վանդ, որ դժգո¬հում են այն թեկ¬նա¬ծու¬նե¬րը, ո¬վքեր քիչ տո¬կոս¬ներ չեն հա¬վա¬քել: Ուս¬տիև մնում է սպա¬սել հե¬տընտ¬րա¬կան ա¬լե¬կո¬ծութ¬յան վերջ¬նա¬կան հան¬դարտ¬մա¬նը, ինչը, ուզում ենք հավատալ, որ առանց ցավագին ցնցումների կլինի: