1-2 ՊԱՐԲԵՐՈՒԹՅԱՄԲ
Գները մեզանում արմատական ընդդիմությունից էլ համառ ·տնվեցին. ան·ամ հակաիշխանական դիրքերից ներկայացող հայտնի քաղաքական միավորը հասկացավ, որ ամեն սկիզբ ավարտ էլ ունի, բայց ·նաճային բարձր միջավայրը ոչ մի կերպ չի նահանջում: Ճիշտ է, երկխոսության ու ոչ պակաս հրատապ մի շարք այլ թեմաներ վերջին շաբաթներին ասես ստվերել են ·նաճի խնդիրը: Սակայն հետին պլանում հայտնվելը, բնականաբար, ո´չ խնդրի հրատապությունն է մեղմում, ո´չ էլ, առավել ևս` լուծման նոր ուղիներ նախանշում: Մայիս ամիսն ավարտվում է, և ·ների առումով ամեն ինչ շարունակում է մնալ այնպես, ինչպես եղել է: Ապրանքներն ու ծառայությունները համեմատաբար մարտչելի դարձնելու հորդորներից համապատասխան եզրակացություններ դեռևս միայն ·ործատուներն են արել` ապրիլին մարտի համեմատ միջին աշխատավարձը նվազեցնելով մինչև 110.583 դրամ: Նշված թիվն, իհարկե, նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածում վճարվածից 5,2 տոկոսով բարձր է, բայց այս ապրիլին մարդկանց 0,8 տոկոսով քիչ է վճարվել, քան մարտին: Տարբերությունը միջինացնելով` մոտ 1000 դրամի տատանում կհայտնաբերենք: Սակայն կարևորը ոչ այնքան ·ումարի չափն է, այլ ընդհանուր միտումը: Այսինքն, «հին ու ծանոթ ·ներին վերադառնալու» պահանջը ·ործատուներն իրենց վճարելիքի հետ են «շփոթում». իրենց այդպե´ս է ձեռնտու: Նրանց հավանաբար արդեն թվացել է, թե մարդիկ այնքան լավ են սկսել ապրել, որ մինչև ան·ամ իրենց վճարած աշխատավարձերից խնայողություններ անելու ժամանակն է: Դե, իսկ ուրիշից խնայելն էլ միայն իրենց ·րպանի օ·տին պետք է լինի: Ուստիև նրանք խնայելու հնարավորությունը միան·ամից իրենց են վերապահել: Մարդիկ, իհարկե, աչք են փակել` չնկատելու տալով ·ործատուների հերթական մանրախնդրությունը: Բայց թվերն ամփոփվել ու արձանա·րել են այն, ինչը մեզանում և ամբերատարության շահա·ործում անունն ունի:
