ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒ՞Ն, ԹԵ՞ ԱՌԱՍՊԵԼ


Այս թեման կարեւոր տեղ է զբաղեցնում համաշխարհային քաղաքականության մեջ, քանզի սիոնիզմի սարքած միջազգային ամենաազդեցիկ «ծուղակներից» է, որն առավել արդյունավետ գործել է ջհուդա-մասոնական կազմակերպված միջազգային դավադրությունից հետո, երբ հրեական դրամագլուխն իր տիրապետությունը հաստատեց պատերազմից հոգնած ԽՍՀՄ-ի, Եվրոպայի ու վերելք ապրող ԱՄՆ-ի տնտեսության, հետեւապես եւ քաղաքականության մեջ: Այժմ էլ այս «ծուղակը» դեռ ծրագրված միտում ունի` «խեղճ հրեայի» կերպարով ահաբեկել համաշխարհային հանրությանը: Սակայն, միջազգային առկա հարափոփոխ իրավիճակը, հակասիոնական բեւեռի հզորացումը նոր իրողություններ են ստեղծել, երբ մարդկությունն արդեն պատրաստ է թոթափվել այս հակամարդկային խարդավանքից, որը կոչվում է «հոլոքոսթ» եւ որը ծաղր է մարդկության այն հատվածի հանդեպ, ում համար աստվածն այլեւս փողն է… Արդ, ո՞րն է 2-րդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում հրեաների ճակատագրին վերաբերող ճշմարտությունը 20-րդ դարի պատրանքներից (միֆ) մեկը` այսպես կոչված «հոլոքոսթը», թե իբր 2-րդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում 6 մլն. հրեա են սպանել գազալցված խցերում եւ այլ զանգվածային ջարդերում, հանրային գիտակցության մեջ «մեխվել» է տասնամյակներ շարունակ: Այդ պատրանքը ստեղծելու նպատակը հաստատապես մեկն էր` ցույց տալ, որ հրեա ժողովուրդն ավելի շատ է տանջվել-տառապել մյուսներից, ուստի եւ բոլորը պետք է մեղավորության ու պարտավորության զգացում ունենան հրեաների առջեւ: Բայց իրականում այդ պատրանքը խորը մտածված հանցագործություն է մարդկության, եւ, ինչու ոչ, հենց հրեա ժողովրդի հանդեպ: Պատրանքը ստեղծողները ցանկացել են ասել, որ հրեաների տանջանքները նույնիսկ Քրիստոսը կամ որեւե այլ մարգարե (հասկանալ ընդհանրապես Աստված) չի կրել: Իսկ դա գրեթե նշանակում է` Աստված սուտ է, եւ խոստացված փրկությունը նրանից չէ որ լինելու է, այլ Նրա «ընտրյալ» ու մարդկության համար «տառապյալ» ժողովրդից, որին պարզապես պիտի խոնարհվել ու հետեւել… Բայց իրականում այդ «հոլոքոսթի» պատրանքը վիրավորում է պատերազմի մյուս զոհերին` հարյուր հազարավոր որդիներ կորցրած մյուս ազգերին: Քանզի իրականում հրեաներն ավելի քիչ են զոհվել ու տանջվել, քան պատերազմում ներքաշված մյուս ժողովուրդները: Մարդկությանն այս պատերազմը շուրջ 60 մլն. կյանք արժեցավ, եւ այս շարքում հրեաների թիվը ոչ թե 6 մլն., այլ, ինչպես ցույց են տալիս մասնագետների հաշվարկները, շուրջ 300-600 հազար է: Ճիշտ է, մարդկային կյանքի համար սա էլ ցավալի թիվ է, բայց մյուս ժողովուրդների զոհերին «սեփականաշնորհելը» ճիշտ չէ, եթե չասենք` անբարոյական է: Չմոռանանք, որ հենց այդ հոլոքոսթյան պատրանքի համապատկերում «հրեաների հատուկ տանջանքներին» ի պատասխան վարձահատույց լինելու համար, Պաղեստինի կարծիքը հաշվի չառնելով, անօրինական կերպով «հայտնվեց» Իսրայել պետությունը, որ Մերձավոր Արեւելքի համար լարվածության մշտական օջախ ու պատիժ դարձավ` միլիոնավոր արաբների տառապանք ու մահ բերելով… Այս համատեքստում, համեմատության մեջ կարեւորում ենք նշել նաեւ 1915-1923թթ. հայերի ցեղասպանությունը, երբ հրեա-սիոնիստները երիտթուրքերի միջոցով` ձեռք-ձեռքի տված կազմակերպեցին հայերի ոչնչացումը իրենց իսկ հայրենիքում (սա մեծ փորձ եղավ սիոնիստների համար` հետագայում սեփական ազգի ցեղասպանությունը կազմակերպելու ճանապարհին)… Երբ թուրք-օսմանյան սուլթան Համիդ II-ը չհամաձայնեց հանձնել Պաղեստինը հրեաներին` ոսկու դիմաց, սիոնիստները դա փորձեցին իրականացնել երիտթուրքերի միջոցով, որոնց մի զգալի մասը Սալոնիկից եկած` իսլամացած կրիպտո(ծպտյալ)-հրեաներ էին, որը սակայն, նույնպես անավարտ մնաց, քանզի կազմակերպելով հայերի ցեղասպանությունը եւ տիրելով հայկական հզոր դրամագլխին ու առեւտրական կապերին, այսինքն Թուրքիայի տնտեսական լծակներին, այնուամենայնիվ, նրանք չկարողացան տիրել փլուզվող Օսմանյան կայսրության տարանջատվող տարածքներին: Այսպես, հայության աննախադեպ ցեղասպանությունից օգուտ չքաղելով, սիոնիստ-հրեաները արդեն հրեական հոլոքոսթով, «մեղավոր» մարդկության օգնությամբ նվաճեցին Պաղեստինում հրեական պետություն ստեղծելու «իրավունքը»: Ուրեմն ի՞նչ է կատարվել իրականում... Հոլոքոսթի սնանկությունը փաստացիորեն ի ցույց են դնում ռեվիզիոնիստները (Արեւմուտքում «հոլոքոսթի» ստի դեմ պայքարողներին այսպես են անվանում), ովքեր հանգամանորեն ուսումնասիրել են հետպատերազմյան իրադարձությունները: Այսպիսով, ինչի՞ է հավատում մարդկությունը` սկսած 1945թ.-ից: Հոլոքոսթի ստի դեմ պայքարողներն ասում են, որ 6 մլն. հրեաների սպանությունը հրեշային սուտ է` ազգային-սոցիալիստական կառավարության լավ մտածված ծրագիրը: Մարդկությանը հավատացրել են, որ այդքան հրեաների սպանել են անհայտ ձեւերով, հատկապես, գազալցված խցերում, որ զանգվածային սպանությունները տեղի են ունեցել Լեհաստանի ճամբարներում` Օսվենցիմում, Մայդանեկում, Սոբիբորում եւ այլ վայրերում եւ որ գերմանացիները «հոլոքոսթ» են արել ոչ այն պատճառով, որ հրեաներն իրենց համար վտանգավոր էին, այլ` ազգային խտրականությամբ պայմանավորված: Եվ որ հենց այդ ռասիստական դրսեւորմամբ էլ նրանք սպանել են անգամ մանուկներին, միայն այն պատճառով, որ նրանք հրեա էին… Տասնամյակներ շարունակ մարդկանց հավատացնում են, թե 1942թ. հունվարի 20-ի Բեռլինի Վանզեյան համաժողովում հրեաներին ոչնչացնելու որոշում է ընդունվել, որն էլ իբր հիմնավորում է «հոլոքոսթի» ծրագրված լինելը: Մինչդեռ այդ համաժողովի արձանագրություններն ուսումնասիրելիս պարզվում է, որ հրեաների ֆիզիկական «ոչնչացման» մասին խոսք անգամ չի եղել, խոսք է եղել բացառապես «տարաբնակեցման» մասին: Մինչդեռ խիստ «հետեւողական» պատմաբանները հավատացնում են, թե այդ խոսքերում ծածկագրված էր ոչնչացումը… Այսպիսով արձանագրություններին վերագրվում է մի միտք, որը չի եղել: Ենթադրենք` նույնիսկ եղել է, իսկ որտե՞ղ են դրա իրագործման ապացույցները: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ նույնիսկ եղած արձանագրությունները շատ «վատ են թխվել», որն ապացուցել է Յեհաննես Պ. Նեյը: Եվ այդ վատ պատճենված փաստաթղթերում Եվրոպայում ապրող հրեաների թիվն անհեթեթության է հասնում: Մի խոսքով, հրեաների ոչնչացման տեսության կողմնակիցներն անգամ վանեզյան «հետքին» համամիտ չեն: «Կանադայի հրեաների նորություններ»-ում (1992թ. հունվարի 20) Իեհուդա Բաուերը այդ «փաստաթուղթը» «հիմար պատմություն» է անվանում: Այնուամենայնիվ, պատմաբանների մի ամբողջ խումբ, թութակների պես շարունակ կրկնում է այս եւ այլ «հիմար պատմություններ»… Փաստորեն, հոլոքոսթը հրեաների համար կարծես թե կրոնի է վերածվել: Սա հարմար ձեւ է, հրեա են դառնում նաեւ, երբ նույնիսկ այլազգիներն ընդունում են հուդայականությունը, այսպիսով հրեությունը վերածելով կրոնի: Ահա այս դեպքում էլ գործ ունենք «հոլոքոսթյան» կրոնի հետ… Բայց եթե դա սահմանափակվեր միայն հրեաներով, ապա դա այդ ժողովրդի գործը կլիներ: Բայց չէ, նրանք դա վարպետորեն մարդկության վզին փաթաթեցին: Այսինքն` եթե Օսվենցիմը ճիշտ է, ապա մարդկությանը խոստացված փրկությունը կգա, պարզ է` ըստ իրենց, թե ումից, հուդայականությունից` Օսվենցիմի շնորհիվ «ազգային առաքելություն» դառնալով: Սա հատկապես հեշտ են կիրառում քրիստոնյաների մեջ` «Հին կտակարանի» օգտագործումով, մարդկանց մեջ ներարկելով հրեական ընտրյալության գաղափարը… Ինչու՞ են համարյա բոլորը հավատում հոլոքոսթին Առաջին պատճառն այն է, որ ոչ ոք չի հավատում, թե արդեն 60 տարուց ավելի պատմաբանները կամ զանգվածային լրատվության միջոցներն աղավաղում են պատմությունը: Երկրորդ. մինչեւ լեհական այդ տարածքների վրա գերմանական հսկողությունը, այդտեղ 3 մլն.-ից ավելի հրեաներ էին ապրում, իսկ հիմա` մի քանի տասնյակ հազար: Ու՞ր են նրանք, եթե չեն վերացվել. հարցն այսպես են դնում: Երրորդ. իբր հոլոքոսթի ականատեսների անհամար բանակ կա: Ի դեպ, ով կարդում է «հոլոքոսթի» մասին օրինակելի գրականությունը, այնտեղ անընդհատ վկաների նույն անունների է հանդիպում` Հերնշտեյն, Բրոուդ, Մյուլլեր, Ֆայնցիլբերգ եւ… էլի մի քանիսը: Այսքանը: Սրան հավելենք, որ սպանությունները հաստատող որեւէ փաստաթուղթ չի պահպանվել: Ստացվում է` «հոլոքոսթի» ամբողջ պատմությունը ընդամենը երկու տասնյակից պակաս վկաների ասացությունների հիմքով է: Անհամար բանակի մյուս վկաները չեն էլ պնդում, որ իրենք ականատեսներ են. նրանք լսել են այդ մասին: Իսկ ահա, այս ամենի մասին խոսելը խստիվ դատապարտելի է, եւ միջազգային հրեական դրամագլուխը դեռ «բնում» խեղդում է ցանկացած այդպիսի ընդվզում, իսկ հոլոքոսթը հերքողներին սպասում է հակասեմիտականի պիտակը, ով արհամարհում է «տառապյալ ժողովրդի» արժանապատվությունը, ուստի «միջազգային հանրության» որոշմամբ այդ անձը-անձինք (կազմակերպությունը) վտանգավոր են դառնում մարդկության (ոչ թե հրեության) համար ու մեկուսացվում կամ ոչնչացվում են… Ի՞նչ գործառույթ ունեցավ «հոլոքոսթը» 1945թ.-ից հետո Դրա քաղաքական հետեւանքներն ահռելի են: Այդ հետեւանքներն իրենց նախադեպն ունեցան 1900-ական թվականներին, երբ սիոնականները համագործակցեցին համաթուրանականների հետ ու տիրացան հզոր ֆինանսատնտեսական լծակների, որը լուրջ հնարավորություն տվեց քաղաքական ճնշումներ բանեցնելու: «Հոլոքոսթի» դեպքում այդ հետեւանքներն առավել նպաստավոր եղան… 1. Առանց «հոլոքոսթի» աշխարհը երբեք չէր համաձայնի Իսրայել պետության հիմնումը թույլ տալուն: Այդ ժամանակ աշխարհում ապագաղութացման գործընթացներ էին սկսվել: Անգլիացիները որոշել էին հնդիկներին անկախություն տալ, աֆրիկացի սեւականները որոշել էին թոթափվել եկվոր սպիտակների իշխանությունից եւ այլն: Իսկ հրեաների ձեռնարկը Պաղեստինում ճիշտ հակառակն էր: Արաբական շատ գյուղեր հողին հավասարեցվեցին, պաղեստինցիների մեծ մասը հալածվեց, քշվեց հայրենիքից: Եվ այս ամենն աշխարհի` «զարգացած միջազգային հանրության» աչքի առջեւ: Դե ի՞նչ պիտի անեին, «խեղճ ու մորթված» հրեաներին հայրենիք էր պետք, որ խուսափի նոր ջարդից: Համ էլ պաղեստինցիների տանջանքը հո չի՞ կարելի համեմատել Հիտլերի օրոք կրած հրեաների տանջանքի հետ… 2. Առանց միջազգային օգնությունների Իսայելը կենսունակ չէր լինի: Ֆինանսավորման նրա հիմնական աղբյուրներն էին ԱՄՆ-ի պետական օգնությունը, միջազգային հրեության եւ գերմանական «փոխհատուցման» աջակցությունը: 1992թ. ԳԴՀ-ն Իսրայելին (ինչպեսեւ` հրեական կազմակերպություններին) վճարեց 85,4 մլրդ. գերմանական մարկ (պաշտոնական տվյալներով): Իրական թվերն անհամեմատ մեծ են: Սրան էլ հավելենք գերմանական տարբեր ապրանքների անվճար առաքումը: Հրեական համաշխարհային կոնգրեսի երկարամյա նախագահ Նաում Գոլդմանը «Հրեական հակասականություն (պարադոքս)» գրքում գրում է. «Առանց գերմանական փոխհատուցումների, որոնք վճարվել են Իսրայելի հիմնումից հետո առաջին 10 տարում, պետությունը չէր կարող առկա ենթակառուցվածքների կեսը նույնիսկ զարգացնել. ամբողջ երկաթուղային հավաքակազմը, բոլոր նավերը, բոլոր էլեկտրացանցերը, այդ թվում եւ արդյունա բերության գերակշիռ մասը գերմանական ծագման են»… 3. Ցանկացած ազգայնականություն անօրինական է` հրեականից բացի. հրեաներն աշխարհին այսպես են ընկալել տալիս: Ու փաստարկում են այն այսպես: 1/ Երբ Հիտլերը սպանում էր հրեաներին, ոչ Արեւմուտքը, ոչ Սովետները, ոչ Կարմիր Խաչը, ոչ էլ Վատիկանը գերմանական նացիստների ձեռքը չբռնեցին, հետեւաբար` «հոլոքոսթի» մեջ ամբողջ աշխարհն է մեղավոր: 2/ Գերմանիան աշխարհի բոլոր ծայրերից պիտի ընդունի հրեաներին եւ անմիջապես ապահովի ամեն ինչով, այլապես կնշանակի, որ Գերմանիայում նորից «գլուխ է բարձրացնում» նացիզմը: 3/ Ցանկացած ազգայնականություն, հրեականից բացի, ծայրահեղ վտանգավոր է, քանի որ հանգեցնում է խտրականության եւ նպաստում նոր «հոլոքոսթի»: Միայն հրեական ազգայնականությունն է, որ անմեղ ինքնապաշտպանություն է… Մնացած ազգերինը` չարիքի աղբյուրներ են եւ «միջազգայնորեն» պիտի ճնշվեն ամեն կերպ, բոլոր միջոցներով: (Շարունակելի)