ՀԱՅԱՍՏԱՆ

Քո բախտն էն գլխից խաթարվել, խեղվել

Ու անիծված է եղել աշխարհում,

Հողդ քո որդոց արյամբ է հեղվել

Անցյալիդ բոլոր-բոլոր դարերում:

Կեղեքել են քեզ սելջուկ, թուրք, պարսիկ`

Մոնղոլ-թաթարի, հիբրիդ-մնացուկ.

Քանդել շեն տունդ, խոշտանգել սաստիկ,

Օջախդ դարձրել ավեր ու անձուկ:

Օրհաս ես ապրել, բայց կրկին հառնել

Մոխրակույտերի անթեղի տակից,

Անօգ ձեռքերդ երկինք կարկառել,

Զի չես ունեցել անշահ աջակից:

Ոմանք փորձել են, այն էլ` ձևական,

Ակնկալիքի համար ու շահի...

Քո գոյությունը մեծ փուշ է, ասես,

Խրված կոկորդը անգութ աշխարհի:

Բայց դիմացել ես ու գոյատևել`

Ետևում թողած ցավ ու տխրություն,

Աշխարհի խղճի նժարին դրված

Չդատափետված եղեռներգություն:

Քո հույսը միայն դո´ւ ես, իմացի´ր,

Այլք հաստի դիմաց բարակ են մանում,

Իրենց շահամետ օգուտի համար

Նույնիսկ վերքե´րդ են աճուրդի հանում:

Արդ վաստակել ես ազատությունդ,

Գիտցի´ր, ուժեղն Է լինում միշտ արդար,

Արյամբ նվաճած անկախությունդ

Պահպանի´ր հավերժ, ընդմիշտ, դարեդար...