Հովհաննես ՍԱՀԱԿՅԱՆ.
«Չենք կարող «կրկին փորձենք» տարբերակով
- Ձեր կարծիքով ինչո՞ւ նորանկախ Հայաստանում միայն նախագահական առաջին և 1999թ. խորհրդարանական ընտրություններին չհաջորդեցին ներքաղաքական լարվածությունն ու հետընտրական ոչ հաճելի զարգացումները: Մնացած բոլոր, այդ թվում նաև այս` փետրվարի 18-ին կայացած նախագահական ընտրութ յունների արդյունքների հետ ընդդիմությունը չի հաշտվում:
- Հետընտրական զարգացումները բնորոշ են բոլոր պետություններին: Այլ խնդիր է, թե դրանք ինչ կերպ են արտահայտվում: Կարծում եմ` և´ իշխանությունը, և´ ընդդիմությունն ամեն ինչ պետք է անեն միայն օրենքի շրջանակներում: Այն, որ պարտվող կողմի համար դժվար է հաղթահարել այդ պարտության բարդույթը և այն ընդունել արժանապատվորեն, տեսնում ենք, որ ամբողջ աշխարհում կարող է լինել: Պարտվող կողմը միշտ կարծում է, թե ինքը կարող էր ավելին անել և հաղթել: Այստեղ ես որևէ խնդիր չեմ տեսնում: Կարևոր է, որ կարողանան բանականության սահմաններում և օրինական դաշտում հաղթահարել ստեղծված իրավիճակը, ինչի հույսը ես ունեմ:
- Այսինքն, Դուք հույս ունեք, որ այսօրվա լարումն ի վերջո կմարի, և ամեն ինչ կընկնի իր տեղը, այո՞:
- Ասեմ, որ որևէ լարում չկա: Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր թիմակիցներով հայտարարում են, թե չեն հավատում ԿԸՀ հրապարակած արդյունքներին և այլն, բայց թվերը, փաստերը իրավական բոլոր կանոնները, որ սահմանված են ընտրական գործընթացը հսկելու համար, խոսում են այլ բանի մասին: Կարծում եմ` որոշ ժամանակ անց Րաֆֆի Հովհաննիսյանը կհասկանա, որ այսօրվա իր ընտրած ճանապարհը տանում է դեպի ոչ մի տեղ:
- Ես ուզում եմ նկատել` Սյունիքը, որ համարվում էր ընտրություններում միշտ ՀՀԿ-ի օգտին քվեներ տրամադրող մարզ, այս ընտրություններում այդ ավանդույ թը կարծես խախտեց. Կապանում և այլ բնակավայրերում Րաֆֆի Հովհաննիսյանը բավական շատ ձայներ է ստացել:
- Մենք չենք դիտարկում, թե այս կամ այն մարզը Հանրապետականինն էր: Մեր երկրում կա տասը մարզ ու Երևան մայրաքաղաքը, և ամենուր ունենք և´ մեր համակիրները, և´ ընդդիմություն: Այսօր առկա թվերը խոսում են այն մասին, որ ընտրական գործընթացներն անցել են թափանցիկ մթնոլորտում: Իհարկե, կան քաղաքներ, համայնքներ, որտեղ պարտվել ենք: Բայց այդ համայնքներն առանձնացնելը սխալ մոտեցում է և դա է, որ տանում է մոլորության:
- Հասարակության մեջ ընտրությունների արդարության նկատմամբ կասկածների տեղիք տվեց այն, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հաղթած քաղաքներում քաղաքապետերն ու մարզպետները սկսեցին մեկը մյուսի հետևից հրաժարական տալ: Այդ գործընթացն ինչո՞վ է բացատրվում:
- Երկու հրաժարականները` Շիրակի մարզպետի և Արմավիրի քաղաքապետի, վստահ եմ, որ իրենց ներքին, բարոյական պատճառներն ունեն: Որևէ մեկին որևէ պարտադրանք չի եղել: Եթե պաշտոնյան իր տեղում չէ, պետք է ինքը դա հասկանա:
- Տեղում չէ` ի՞նչ առումով, համայնքի խնդիրները լավ չհասկանալու՞ առումով:
- Թյուր ընկալում չլինի. ես Շիրակի մարզպետի խոսքը մեջբերեմ`այնքան դրական աշխատանք, որ կատարվեց այս տնտեսական ճգնաժամի պայմաններում եթե չի ընկալվել, չի հասկացվել, ուրեմն այդ մարզպետի համար դժվար կլինի աշխատել այդ ժողովրդի հետ: Սա բարոյական էր, և կարծում եմ` ընկալելի էր բոլորի համար` առանց ենթատեքստեր փնտրելու:
- Անդրադառնանք միջազգային կառույցների գնահատականներին: Չեմ կասկածում, որ Ձեզ ծանոթ է ԱՄՆ պետդեպարտամենտի հայտարարությունը մեր ընտրությունների առիթով: Տարբեր քաղաքագետների կարծիքով, այնտեղ որոշակի մեղադրանք կա ՀՀԿ-ի հասցեին: Ավելի ստույգ` ընտրարդյունքների հետ չհաշտվող ները մատնանշում են այն տողերը, որում ասվում է`չկա հստակ տարբերակում պետության և ՀՀԿ-ի գործառույթների միջև:
- ՀՀԿ-ն և´ համապետական, և´ համայնքային ընտրություններում հաղթել է. այսինքն` այն դե ֆակտո և դե յուրե իշխանություն է: Կարծում եմ` պետդեպարտամենտի հայտարարությունը դրական էր, ասվում է` ընդունելով ընտրությունների արդյունքները, տեղ գտած խախտումները էականորեն չեն ազդում արդյունքների վրա: Կարծում եմ` սա գնահատական է, որ պետք է առանձնացնել, որ երբևէ նման դրական ֆոնի տակ որևէ ընտրության ժամանակ այսպիսի դրական գնահատական չի տվել: Այնուամենայնիվ, ինձ համար կարևոր է նախ և առաջ մեր ժողովրդի գնահատականը: Այն, որ մեր գործընկերները փորձում են ներկայացնել, թե քաղաքական ճգնաժամ է, դա ընդամենն իրենց շարքերում որոշ համակիրների, կուսակցականների տրամադրությունների մասին է: Դա իրենց ցանկությունն է, որ լինի քաղաքական ճգնաժամ, որպեսզի կորցրածը վերականգնեն: Իսկ կորցրածը ինն ամիս առաջ ԱԺ-ի ընտրություններում հավաքած ընդամենը 5 տոկոսն էր, ընդ որում` մեկ այլ կուսակցության հետ միասին:
- Համաձայնենք, 5 տոկոսից հետո կես միլիոնից ավել քվե ստանալն իրոք ձեռքբերում է:
- Ոչինչ չունեմ ասելու: Ասում եմ` փորձում են այդ կորցրածը վերականգնել: Բայց չենք կարող «կրկին փորձենք» տարբերակով նորից գնալ ԱԺ ընտրությունների:
- Բայց 500 հազարից ավել ձայների հետ չպե՞տք է հաշվի նստել ու գնալ ինչ- ինչ զիջումների:
- Իմ հայտարարությունում ես նշել եմ, որ 36,74 տոկոսը ցածր է 58,64 տոկոսից, բայց դա չի նշանակում, որ մենք չպետք է հաշվի առնենք այդ ընդդիմադիր թեկնածուի օգտին տրված քվեները: Իհարկե, պետք է հաշվի առնենք և կատարենք ժողովրդի պահանջած փոփոխությունները:
- Շնորհակալ եմ հարցազրույցի համար:
