Ամեն անգամ, երբ Հանրապետության գլխավոր ոստիկանապետը հեռուստաէկրանին է հայտնվում, նրա մռայլ ու անչափ լուրջ դեմքի արտահայտությունից տպավորություն է ստեղծվում, թե ուր որ է` իր հրաժարականի տեքստն է կարդալու: Բայց, ինչպես հայտնի է, բոլոր օրինաչափությունները չէ, որ մեզանում կյանքի են կոչվում:

Երբ Հայաստանը ֆուտբոլային դիվանագիտության առաջին քայլերն արեց, և Թուրքիայի նախագահ Աբդուլա Գյուլն ընդունելով Հայաստանի իր պաշտոնակցի հրավերը, մեծ պատվիրակության գլուխն անցած, ժամանեց Երևան, Ադրբեջանի համար մղձավանջային օրեր սկսվեցին, և առայժմ դրանց վերջը չի երևում:

Կարո՞ղ է այնպես ստացվի, որ քաղաքականությունը հետայսու սեզոնային երևույթ համարվի… Բնավ էլ ոչ: Եթե նախկինում ամառային տապը դեռ ինչ-որ տեղ մեղմում էր ներքաղաքական թեժացումները` հայրենի քաղաքական դաշտի երևելիներին ակտիվ հանգստի ուղարկելով, ապա ընթացիկ ամառը ոչ միայն հորդառատ անձրևներով, այլ նաև հասարակական-քաղաքական ընդգրկուն իրադարձություններով նշանավոր վեց:

ՀԴՄ կտրոնային վիճակախաղը կոնկրետ նպատակի արդարացված միջոց դարձավ: Եռամսյա կտրոններ կուտակողների աշխույժ եռուզեռը հուշում է, որ հետագայում սպառողն ավելի նախանձախնդրորեն է իր գնումների վճարաչափի թղթիկներ պահանջելու:

Հագեցած էր ՀՀ նախագահի աշխատանքային այցը Ջերմուկում:

Իսրայելը կարծես քաղաքական նոր աղմուկի նախաշեմին է: Այդ երկրի քրեական պատմության մեջ ամենաերկարատև` 13-ամյա հետաքննությունից հետո, ոստիկանությունը դատախազությանն առաջարկել է մեղադրանք ներկայացնել ընդդեմ արտգործնախարար Ավիգդոր Լիբերմանի:

Պենտագոնի ներկայացուցիչները հայտարարել են, որ իսրայելյան բանակն ակտիվորեն պատրաստվում է` հարձակվելու Լիբանանի հարավում տեղակայված «Հըզբոլլա» շարժման դիրքերի վրա: Ամերիկյան զինվորականների տեղեկատվությամբ` Իսրայելն այդ նպատակով էլիտային ստորաբաժանում ներ է պատրաստում:

Այսպիսի համոզմունք է հայտնել Թբիլիսիի հասարակական հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն Գիյա Ժորժոլիանին` Մոսկվայում կազմակերպված փորձագետների խաղաղարար նախաձեռնության ռուս-վրա ցական երկխոսության ժամանակ: - Ռուս-վրացական հարաբերությունները գտնվում են անդունդում, որտեղ ամեն ինչ պետք է սկսել սկզբից:

Ինչպես հաղորդում է «Ինտերֆաքս»-ը` վրաց-ռուսական պատերազմի տարելիցի նախօրյակին իր նկատառումներն է ներկայացրել Էդ. Շևարդնաձեն: - Պատերազմով Աբխազիան ու Հարավային Օսիան չես վերադարձնի:

Կարծում եմ, որ Ռուսաստանը նոր պատերազմ չի սկսի Վրաստանի դեմ, բայց ամեն կերպ խնդիրներ է ստեղծելու: …Վրացական անջատվողական տարածաշրջաններ Ռուսաստանի ներխուժումը ճակատագրական սխալ էր, որը բումերանգի նման վերադառնալու է իրեն` Հյուսիսային Կովկասում անջատողականության օջախներով,- նկատել է Շևարդնաձեն:

Երբ Հայաստանը ֆուտբոլային դիվանագիտության առաջին քայլերն արեց, և Թուրքիայի նախագահ Աբդուլա Գյուլն ընդունելով Հայաստանի իր պաշտոնակցի հրավերը, մեծ պատվիրակության գլուխն անցած, ժամանեց Երևան, Ադրբեջանի համար մղձավանջային օրեր սկսվեցին, և առայժմ դրանց վերջը չի երևում:

ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Մեթյու Բրայզան ԼՂ հիմնա- խնդրի կարգավորման 3 հիմնարար սկզբունքներով (ինքնորոշում, տարածքային ամբողջականություն և ուժի չկիրառման) է պայմանավորել Արցախի բնակչության անվտանգության ապահովումը: -Մենք չենք կարող որևէ կողմի ստիպել համաձայնության գալ, կողմերն իրենք պետք է որոշեն, որ համաձայն են որևէ լուծման:

Hurriyet-ը անդրադարձ է կատարել քրդական խնդրին: Էլեկտրոնային օրաթերթն ուշադրություն է հրավիրում ամերիկյան The Wall Street Journal պարբերականի հրապարակման վրա, որտեղ նշվում է, որ Թուրքիա յի վարչապետը աննախադեպ ջանքեր է գործադրում քրդական խնդրի լուծման համար:

Սիլվիո Բեռլուսկոնիի ինտիմ կյանքի մասին աղմուկն, ինչպես ասում են` նոր փուլ է թևակոխում: Իտալիայի վարչապետին հիմա արդեն ոչ միայն էլիտար պոռնիկները, այլ նաև «գործընկերներն» են ամբաստանում:

Գերմանական Բիլեֆելդում 82-ամյա մի թոշակառու ավտոմատի սպառնալիքով ցրել է «Եհովայի վկաների» հավաքը (տեղեկացրել է DPA-ն): Գլխարկն աչքերին իջեցրած զինված այդ տղամարդուն նկատել է հավաքի կազմակերպիչը և արագ տեղեկացրել մյուս «վկաներին»:

- Մոսկվայում գրանցված են շուրջ 80 հազար ալկոհոլամոլ և 30 հազար թմրամոլ հիվանդներ,- տեղեկացրել է Մոսկվայի առողջապահության դեպարտամենտի ղեկավար Ա. Սելցովսկին:

ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի ողջույնի խոսքը Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի հիմնադրման 15-րդ տարեդարձի և ռազմաուսումնական հաստատությունների շրջանավարտների հերթական հոսքի առթիվ (հատված) Հայաստանի Հանրապետության մեծարգո Նախագահ, Վեհափառ Տեր, պարոնայք գեներալներ, սպաներ և կուրսանտներ, հարգելի հյուրեր. Սրտանց ողջունում եմ բոլորիդ Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարության սպայական խոշորագույն կրթօջախի` Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի կազմավորման 15-րդ տարեդարձի և բարձրագույն ռազմաուսումնական հաստատությունների շրջանավարտների հերթական հոսքի կապակցությամբ:

Ավագ լեյտենանտ Արթուր Մուրադյանի հետ զրույցը նման էր մենախոսության« որի ավարտը մի նոր սկիզբ էր©© Այդ զրույցն անվախճան է« որովհետև նյութը« թեման գալիս է մարդու արյան« մարդու ծննդի հետ և ողջ կյանքում դառնում նրա ուղեկիցը£ Անտեսանելի մի ուղեկցի նման տանում է քեզ քո մանկության վայրերը« որտեղ ժայռերն իրենց վերսլացքով մրցում են վայրի եղնիկների հետ« որտեղ ամեն մի ոտնահետք« ճանապարհ ու արահետ տանում է մի սրբատեղի©©© Այսպես է ներկայացնում Արթուր Մուրադյանը իր ծննդավայրը և ցավով ավելացնում« որ նա կարող է լինել աշխարհում ամեն տեղ և սակայն իր ծննդավայրի դռները փակ են իր դեմ£ - Ծնվել եմ 1974թ© Նախիջևանի Օրդուբադի շրջանի Բիստ գյուղում£ 1988թ© նոյեմբերին Կապուտջուղ լեռան լանջերով անցանք Քաջարան£ Ես ութերորդ դասարանում էի£ Հիշում եմ« թե ինչ վայրագությունների էին դիմում թուրքերը£ Առանց այդ էլ թուրքերի հայահալած քաղաքականությունը ամայացրել էր Գողթն գավառի բազմաթիվ բնակավայրեր£ Մեր գյուղում 1980 թվականին կար հիսուն տնտեսություն« իսկ հարևան Մեսրոպավան գյուղում« որը Բիստից 2 կմ էր հեռու« մնացել էր մի քանի տնտեսություն£ Այդ տարի Բիստի և Մեսրոպավան գյուղերի առաջին դասարանցիների թիվը հինգն էր« նրանցից մեկն էլ ես էի£ Հիշում եմ« որովհետև այդ տարի մեր գյուղ եկավ գրող Սերո Խանզադյանը և հետագայում այդ մասին գրեց իր «Հայրենապատում» գրքում£ Հիշում եմ` պարզ« արևային օր էր£ Ճերմակին էին տալիս Կապուտջուղ լեռան արդեն ձյունած գագաթները£ Մեծ գրողը հարցուփորձ էր անում մեր ընտանիքներից« մեր ծնողներից« հետո հարցրեց« թե տեղյա՞կ ենք արդյոք գյուղի անցյալին« գիտե՞նք« թե ինչ պատմական հուշարձաններ կան գյուղի տարածքում£ Հարցնում էր ու ինքն էլ պատասխանում£ Այդ օրը հայոց պատմության մի բաց դասաժամ էր« որն ասես վարում էր հայոց պատմիչներից մեկը£ Պատմում էր« թե ինչպես են Մեսրոպ Մաշտոցն ու իր աշակերտ Կորյունը շրջել Գողթն գավառում« բացել դպրոցներ« գիր« կրթություն սովորեցրել հայոց մանուկներին£ -Այս դպրոցում« որտեղ Դուք եք հիմա սովորում« գուցե այն օրերին եղել է նաև մեծն Մաշտոցի ու Կորյունի դասասենյակը«- ասաց մեծ գրողն ու ավելացրեց«- ափսոս« որ գնալով պակասում է Գողթնի բնակչության« աշակերտների թիվը£ Այսպես որ գնա« ո՞վ է պաշտպանելու մեր խաչքարերը« մեր սրբատաշ եկեղեցիները©©© հետո մեծ գրողը գյուղի դպրոցում պատմական մի գեղեցիկ ակնարկ կատարեց Գողթն գավառով և հիմնականում պատմեց մեր գյուղի պատմությունը« որը անջնջելի մնաց իմ ¥և ոչ միայն իմ¤ հիշողության մեջ, և ամեն անգամ հիշելուց բազմաթիվ ինչուներ են ծնվում« որոնց պատասխանները ես գտա` անցնելով ծառայության հայոց բանակում£ Ուզում եմ վերհիշել մեծ գրողի պատմության այդ օրվա դասը« որ այն փոխանցվի սերնդեսերունդ£ - Բիստ գյուղը գտնվում է Վասպուրական նահանգի Գողթն գավառում` այժմյան Նախիջևանի գավառի Օրդուբադի շրջանում£ Բիստում պահպանվել են 16-17-րդ դարերի միաթռիչք կամուրջներ` գյուղի հարավային մասով հոսող Մեսրոպավան և հյուսիսային կողմով հոսող Գիլան գետերի վրա£ Գյուղի թիկունքում է գտնվում Կապուտջուղ լեռը£ Պատմական աղբյուրներում գյուղը հիշատակվում է 13-րդ դարից£ Գյուղի շրջակայքում պահպանվել են բերդ-ամրոցների« եկեղեցիների« մատուռների« ջրաղացների և կամուրջների մնացորդներ£ Ըստ 14-17-րդ դարերի գրավոր աղբյուրների` Բիստը հայտնի է եղել Սուրբ Սարգիս եկեղեցով« Սուրբ Նշան կամ Կոպատափ անապատով« Սուրբ Աստվածածին վանքով£ Սուրբ Աստվածածին վանքից ավերվել են պարիսպը« դպրատունը և տնտեսական այլ շինություններ£ Սուրբ Նշան կամ Կոպատափ եկեղեցին« որը գտնվում է Բիստից մեկ կմ հեռավորության վրա« ըստ ավանդության« հիմնադրվել է 5-րդ դարում£ Այն 13-17-րդ դդ© Գողթնի նշանավոր հոգևոր ու մշակութային կենտրոններից է եղել£ Բիստը եղել է հայ գրչության հայտնի օջախներից« այնտեղ գրվել« ծաղկվել են բազմաթիվ ձեռագիր մատյաններ« որոնք այսօր պահվում են Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանում£ Բիստի գրչատներում գրիչներից հայտնի են Հակոբ Բիստեցին« Թոմաս Արճիշեցին« Մկրտիչ Ծաղկողը և այլք£ Երվանդ Լալայանը« մեր օրերում` Արգամ Այվազյանը, արդեն մոռացության գրկից պատմությանը հանձնեցին նվիրական պատմություններ ու սրբացած անուններ« որոնք մենք էլ մեր հերթին պետք է փոխանցենք մեր սերունդներին« երեխաներին« թոռներին« ծոռներին£ Որ իմանանք պատմությունը« որպեսզի ավելի ամուր կառչենք մեր հող ու ջրին« մեր ծննդավայրին« որպեսզի երբ գա ժամերի ժամը« իսկ դա« հավատացած եմ« լինելու է« մեզնից ոչ մեկը չմոռանա իր ծննդավայր վերադարձի ճանապարհը£ Բոլորս« համակ ուշադրություն դարձած« լսում էինք մեծ գրողին£ Եկել էին նաև հարևան Մեսրոպավան գյուղից« և ասես կրկնվում էր պատմությունը£ ©©© Անցել են տարիներ£ Գյուղից դուրս գալով` հաստատվեցինք Մասիսում£ Հայրս գյուղի հյուսնն էր« մայրս` մշակույթի պալատի վարիչը£ Մեզ հետ բերել ենք պատմական մասունքներ« հայրիկիս ձեռքով պատրաստված փայտե իրեր« մեր հին վարպետների պատրաստած սկուտեղներ« կավե ամաններ« զարդեր£ Մայրս վերցրել է գյուղի մշակույթի պալատի կնիքը« որի վրա գրված է` Բիստքենդ£ Միջնակարգն ավարտելուց հետո ես ստացա իրավաբանական կրթություն« հետո երբ որպես զինվոր անցա ժամկետային ծառայության հայոց նորաստեղծ բանակում« զգացի« որ գտել եմ իմ բազմաթիվ ինչուների պատասխանները և ժամկետային ծառայութ յունից հետո մնացի ու շարունակեցի ծառայությունս£ Բացատրեմ« թե ինչպես£ Մեծ գրողի հեռավոր պատմության դասը միշտ կրկնվում էր իմ մտքում, նրա թված հուշարձաններից դեռ այն օրերին շատերը չկային« իսկ հիմա« առավել ևս« գիտեմ« որ ոչինչ չի մնացել« ամեն ինչ հավասարեցրել են հողին« ինչպես օրը ցերեկով աշխարհի աչքի առաջ ոչնչացրին Ջուղայի խաչքար սրբությունները£ Իսկ այդպես չպետք է լիներ« չէր լինի« եթե©©© Մենք միշտ ստեղծել ենք հուշարձաններ« խաչքարեր « մշակույթի կոթողներ և թողել աշխարհի խղճի հույսին£ Այսօր ես զգացի« որ հայոց բանակի զորությամբ միայն մենք կարող ենք պահել մեր դեմքը« մեր խիղճը« մեր հանճարի զորությունը£ Մենք բրիչով պետք է խաչքար կերտենք և այն պահպանենք ու պաշտպանենք սրի զորությամբ£ Այսպես պետք է լինի այժմ« այսպես պետք է լինի միշտ և հավատացած եմ« որ այսուհետ այդպես էլ կլինի« որովհետև այդ է վկայում հայոց բանակի զորությունը£ Գնել ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆ Լուսանկարը` Հովհաննես ԱՐՄԵՆԱԿՅԱՆԻ :

Անշուշտ` մեզանում հրատապ լուծում պահանջող այնքան խնդիրներ կան, որ հաճախ թատրոնին, կինոյին, նկարչությանը… սոցիալական դրությանը, կենցաղին վերաբերող հարցերը կարող են նաև ոչ առաջնային դիտվել: Իհարկե, պետությունը շատ կցանկանար մեկեն գտնել բոլոր խնդիրների լուծումը:

Այս անգամ թատրոնի արդիական խնդիրների շուրջ զրույցը սիրված դերասան, «Ագուլիս» տիկնիկային թատրոնի ղեկավար Երվանդ ՄԱՆԱՐՅԱՆԻ հետ է -Պարոն Մանարյան, ի՞նչ եք կարծում. թատրոնն այսօր իբրև արվեստի տեսակ, իրեն սպառել կամ սպառելու վտանգի առջև՞ է, իսկապես:

Վերջերս Մոսկվայում մասնակցում էի գրողների միությունների միջազգային ընկերակցության համագումա րին, որին ներկա էին շուրջ հիսուն գրական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ` ԱՊՀ բոլոր երկրներից, Բուլղարիայից, Թուրքիայից, Իսրայելից, Լեհաստանից... - Լինել միասին` սա է մեր ընկերակցության և ուրեմն նաև այս համաժողովի գլխավոր նշանաբանը,- իր ելույթում նշեց ընկերակցության նախագահ, ռուս գրականության նահապետ Սերգեյ Միխալկովը,- իսկ լինել միասին, նշանակում է օգնել իրար, նպաստել, որ տարբեր երկրների գրողների տաղանդավոր խոսքը որքան հնարավոր է լայնորեն հնչի:

Ամեն անգամ, երբ կարծես հայրական տան գրկաբաց դարպասների նման, խնոցուց հանած կարագն ու նոր թխած լավաշը համտեսելու կանչող խորհրդով, բացվում է վիրահայոց 153-ամյա թատրոնի վարագույրը, 12 տարի նրա գեղարվեստական ղեկավարությունը պատվով ստանձնած Արմեն ԲԱՅԱՆԴՈՒՐՅԱՆԻ մտապատկերում դաղեթ-խաչենյան պոետիկ մանկության «միզանսցեններն» են կենդանանում:

- Ինչպե՞ս հայտնվեցիք Թատրոն տաճարի սպասավորների խմբում, ի՞նչ ճանապարհով հասաք մատույց ներին:

- Մի առիթով ասեցիք, որ չեք ընդունում մշակույթի և քաղաքականության խաչաձևումը: Հիմա ինչպե՞ս եք համատեղում թատերական և խորհրդարանական միաժամանակյա գործունեությունը:

Տիգրան ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ- Շախմատի օլիմպիական չեմպիոն, միջազգային գրոսմայստեր, «Հայրենիքին մատուցած ծառայության համար առաջին աստիճանի» շքանշանակիր «Բոլոր մեծահասակներն էլ մանկություն վերադառնալու ցանկություն ունենում են» Ի՞նչն է կյանքում ամենադժվարը եղել Ձեզ համար:

Իմ հերոսուհին շուտով կբոլորի իր 104 տարին… Մեկ դար և չորս տարի ապրում է նա` Մարի Վարդանյանը (Խբիկյան), ապրում է զարմանալիորեն խաղաղ էությամբ, անվրդով` իրեն շրջապատող հարազատներին, ծանոթներին ու ազգականներին, առաջին անգամ հանդիպողներին իսկ մշտապես անակնկալի բերելով իր ապշեցնող, տարողունակ, պայծառ հիշողությամբ ու հուշերով… Հուշեր, ուր Արևմտյան Հայաստանի մալաթիացի Ստեփան Խբիկյանի և Սաթենիկ Մազմանյանի` տիկին Մարիի ծնողների լուսավոր կերպարներն են, Թուրքիայի կառավարության անդամ` պապիկի` Գևորգ էֆենդի Մազմանյանի, եղեռնին զոհ գնացած քեռիների, նրանց կանանց, մորաքույրների, հարևաններից շատ-շատերի երբեք չմոռացվող դեմքերը… Տիկին Մարիի ճերմակ, բարակած, նշխարի պես թափանցիկ մաշկի վրա շատ քիչ խորշոմներ կան, կարմրած կոպերի տակից մի քանի կաթիլ արցունք է գլորվում այտերն ի վար, երբ պատմում է իր հայրենի Ինդարա սարից բխող սառը ջրի մասին, անմահական խաղողի, ճաքող ձմերուկների ու նռան, իր մանկության արահետների, Էրգրի ծով երկնքի ու աղբյուրների, դաշտերի ու ձորերի, համադամ կերակուրների ու քաղցրահամ բլիթների մասին… «50 թթի ծառ ունեինք, չէինք հասցնում թափ տալ, ինքն իրեն թափվում էր գետնին, չամիչ դառնում, ամեն տեսակ բերք ու բարիք կար, թուրքն ամեն ինչ ավերեց ու թալանեց, արուն արեց, արցունք էլ չմնաց, որ լացեինք, մեռելները թաղող չմնաց»,- մորմոքով պատմում է Մարի տատիկը:

Որ հայերը հյուրասեր և հյուրընկալ ժողովուրդ են, փաստ է, որի համար վկայել և վկայում են աշխարհի բոլոր ժողովուրդները, և որ հայի սիրտն ու սեղանը միշտ բաց են հյուրի համար, ևþ ընտիր կոնյակն էլ միշտ իր արժանի գնահատականն է ստանում, առանձնապես հավաստման կարիք չունեցող իրողություն է: